![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مطلب را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» با ذکر منبع مجاز است آلکساندر خرامچیخین معاون مدیر موسسه مطالعات سیاسی و نظامی روسیه این اواخر رسانه های گروهی زیاد در این باره می نویسند که تاجیکستان در صدد است مساله دریافت اجاره بها در مقابل استقرار 201 پایگاه نظامی روسیه در اراضی این جمهوری را مطرح کند، و از جمله مبلغ سالانه 300 میلیون دلار به عنوان اجاره بها به نقل از منبعی در وزارت امور خارجه تاجیکستان ذکر شده است. کاملا بدیهی است که این رقم در حکم دعوت به چانه زنی نیست و می تواند باعث خروج نیروهای مسلح روسیه از این کشور بشود. به احتمال زیاد مطلب سر آن است که مقامات بسیار رشوه خوار تاجیکستان به هوس دریافت وجوه بزرگی افتاده و برای آنها فرق ندارد که این وجوه از چه کسی، مسکو یا واشنگتن دریافت خواهد شد. کشورهای آسیای مرکزی همچون سایر کشورهای در حال توسعه بی چون و چرا به قدرت نظامی آمریکا ایمان دارند و امیدوارند آمریکا پس از خروج نیروهای مسلح ائتلافی از افغانستان در سال 2014 که مسلما بازگشت طالبان به قدرت در این کشور را در پی خواهد داشت، دفاع مطمئن تری از کشورهای آسیای میانه در مقابل طالبان تامین کند. با این حال، آمریکا پس از خروج از افغانستان حد اقل به دلائل جغرافیایی امکان "لانه زنی" در این و یا آن کشور آسیای مرکزی را نخواهد داشت چون این منطقه دارای مرزهای دریایی نبوده و آمریکا ناگزیر خواهد شد در باره نقل و انتقالات لازم با کشورهای این منطقه یا کشورهای مجاور آن توافق کند. لازم به یادآوری است روسیه، چین، خود کشورهای آسیای مرکزی، پاکستان و ایران در زمره این کشورها هستند. آمریکایی ها به دلائل پیشگفته مجبور خواهد شد به یکی از این کشورها مراجعه کرده و تقاضای کمک کند و این در حالی که ایران دشمن مستقیم آمریکا بوده و سایرین از هر امکانی برای وارد آوردن فشار به واشنگتن استفاده می کنند. بعلاوه، خطر به وجود آمدن باصطلاح "ایران دوم" به طور دائمی در این منطقه وجود دارد. منظور من پاکستان است که خطرها و چالش های بزرگی در بر داشته و بر خلاف ایران هم اینک از سلاح هسته ای و وسائل مرغوب حمل و نقل آن برخوردار است. اگر طالبان بعد از خروج نیروهای مسلح ائتلافی دست به تعرض قابل ملاحظه به کابل بزنند، مسلما این اقدام را با حمایت ارتش پاکستان انجام خواهند داد و این امر منجر به آغاز رویارویی مستقیم نظامی بین اسلام آباد و واشنگتن خواهد شد. در این شرایط تامین پایگاه های نظامی آمریکایی که در منطقه آسیای مرکزی مستقر باشند، وابسته خود کشورهای این منطقه و به طور غیر مستقیم وابسته روسیه و چین خواهد شد که در منطقه آسیا و از جمله آسیای مرکزی بسیار تاثیر گذار هستند. چین در این اواخر آشکارا نقش متحد ژئوپلیتیک پاکستان را به عهده خود گرفته است و بعلاوه، به فکر بهره برداری از منابع طبیعی افغانستان می باشد و به تمامی این دلایل مخالف ورود آمریکا به این منطقه خواهد بود. موضع مسکو نسبت به این موضوع چندان روشن نیست ولی آشکار و روشن است که وابستگی کامل به روسیه در این زمینه گزینش خوبی برای واشنگتن نیست. بعلاوه، در دکترین چندی پیش نظامی آمریکا به روشنی گفته شده است که این کشور در صدد نیست داخل جنگ های بزرگ ابعاد پارتیزانی در کشورهای خارجی شود. بر اساس این دکترین و با توجه به تجربه سالهای اخیر مشکل میتوان تصور کرد که آمریکا سربازان خود را برای دفاع از رژیم های فعلی ازبکستان یا تجکستان اعزام کند. اگر نیروهای مسلح روسیه از تاجیکستان خارج شوند، مسلما درد سر بزرگی نصیب تاجیکستان خواهد شد. مقابله با گروه های خرابکاری طالبان که از افغانستان وارد آسیا مرکزی می شوند، کاری بسیار دشوار است و بدون کمک روسیه حتی غیر قابل اجرا است. و اگر طالبان با پشتیبانی افراد بومی روبرو شده و قیام مردمی گسترده ای تحت شعارهای اسلامی را حد اقل در دره فرغانه بر انگیزند، سقوط رژیم های تاشکند، بیشکک و دوشنبه در شرایط عدم حضور نیروهای مسلح روسیه غیر قابل جلوگیری خواهد شد. در این رابطه جا دارد روش دوشنبه با روش ایروان مقایسه شود. ارمنستان به خوبی درک می کند که حضور 102 مین پایگاه نظامی روسیه ضامن استقلال این کشور است، و بدین سبب، نه فقط مساله دریافت اجاره بها را مطرح نکره بلکه همه هزینه ها در رابطه با نگهداری این پایگاه را به عهده خود گرفته است. ارتش تاجیکستان به مراتب ضعیف تر از ارتش ارمنستان است، ولی با وجود این در دوشنبه بر این عقیده هستند که روسیه بیش از تاجیکستان به پایگاه خود نیاز دارد. این عقیده در حکم یک اشتباه جدی است. متاسفانه، مسکو به احتمال زیاد با تن در دادن به گذشت های معینی تلاش خواهد کرد دوشنبه را از انجام این اقدان نامعقولانه نگه دارد و شاید هم آماده خواهد شد وجوه اضافی را صرف امنیت این کشور بکند و این در حالی که خود رهبری تاجیکستان علاقمندی زیادی به این امنیت نشان نمی دهد. روسیه در گذشته دولتمداری تاجیکستان را نجات داده و از قتل عام مردم این کشور جلوگیری نمود. این امر در سالهای 90 قرن بیستم صورت گرفته است ولی از قرار معلوم اکنون مقامات تاجیکستان قصد دارد این مسئولیت را از روسیه سلب کند. این امکان نیز وجود دارد که مقامات دوشنبه تصمیم گرفته اند به چین رو آورده و تحت قیمومیت آن قرار گیرند. این امر منتفی نیست ولی در این صورت صحبت از واقعیت ژئوپلیتیک کیفیتا جدیدی در این منطقه به میان خواهد آمد. "او سچژی" کارشناس سیاسی چینی دو سال پیش گفت که ایجاد سازمان همکاری های شانگهای "پاسخگوی منافع سیاسی و اقتصادی چین بوده و موجب افزایش نفوذ آن در جمهوری های سابق سوسیالیستی آسیای مرکزی خواهد شد". به گفته کارشناس سیاسی چینی، این جمهوری ها از زیر نفوذ آمریکا و روسیه خارج شده و اعتماد دم به دم بیشتری نسبت به چین نشان می دهند. می توان گفت که رقابت روسیه و چین به خاطر آسیای مرکزی هم اکنون جریان دارد.
خبرگزاری«ریانووستی» روسیه،3 مرداد اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|