12:04
8/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

کره شمالی: جنگ همواره در کنار ماست

19:59 | 1390 / 08 / 14
фотолента   Print version

 

مارک بنتس، خبرنگارخبرگزاری «ریا نووستی»

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مطلب را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود  اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» با ذکر منبع مجاز است

در پلاکاردی در روی یک خانه مسکونی در پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی نوشته شده :"اگر امپریالیست های آمریکایی به ما حمله کنند، ما آنها را از صفحه زمین محو می کنیم". من تلاش کردم معلوم کنم دیدن چنین شعارهایی در هر صبح به چه معنا است؟!

از "سوئه" دختر مترجمی که در سفر یک هفته ای به کره شمالی ما را همراهی می کند، می پرسم:" فکر می کنید که آمریکا واقعا زمانی حمله کند؟"وی در پاسخ می گوید:" چه کسی می داند؟ اما اگر حمله کند، من در جبهه خواهم جنگید".

تمایل وی برای جنگیدن با "امپریالیست ها" صادقانه بنظر می رسید. اگر تمام شهروندان کره شمالی مثل سوئه باشند پیونگ یانگ همچون بغداد در صورت حمله آمریکا خیلی ساده سقوط نخواهد کرد. اما دانستن هیچ چیزی در کره شمالی حتی درباره زندگی روزمره مردم آسان نیست و به این دلیل نمی توان فهمید که آیا این کشور برای جنگ با نیروهای آمریکا و کره جنوبی که در فاصله چند ساعتی قراردارند، آمادگی دارد یا نه؟ با این حال تمایل ذاتی مردم این کشور به کیش شخصیت مرا به این عقیده می رساند که بخش بزرگی از شهروندان کره شمالی با رضایت جان خود را فدای "کیم جونگ ایل" رهبر محبوب و ایدئولوژی "کیم ایل سونگ" پدر وی خواهند کرد که همچنین "خورشید ابدی بشریت" نامیده می شود.

اندکی پس از صحبت با سوئه عزم ناحیه غیر نظامی حایل میان شمال و جنوب کره شدیم. این ناحیه سال 1953 پس از پایان جنگ کره ایجاد شده است.

شاید طوری که رفیق لی راهنمای ما گفت کره شمالی "یگانه کشور سوسیالیستی در دنیا" باشد اما این مانع از آن نشده که در جانب خود در ناحیه غیر نظامی فروشگاه کادو و سوغاتی دایر کرده و در آنجا چنین کالاهایی را فقط به ارزهای معتبر بفروشد چون استفاده از واحد پول کره شمالی برای خارجیان بشدت ممنوع است.

من تعدادی کارت پستال را انتخاب کرده و سپس از چند افسر کره شمالی در جلوی پلاکاردی که روی آن نوشته شده بود"کره یکی است!"و همچنین از پلی عکس گرفتم که روی آن شعاری درباره ضرورت متحد شدن دو کره بدون دخالت قدرت های خارجی دیده می شد.

در ناحیه غیر نظامی از خودروی خود بیرون آمده و بسوی ساختمانی  رفتیم که قرارداد متارکه جنگ در سالهای 50 قرن بیستم میلادی آنجا به امضا رسیده است. پرچم های کره شمالی و آمریکا که قرارداد  متارکه جنگ در زیر آنها امضا شد، در این ساختمان به معرض نمایش گذاشته شده است. یک سرباز به ما گفت:"آمریکایی ها از پرچم سازمان ملل برای پنهان کردن تلفات خود استفاده می کردند. آنها قبل از این هیچگاه دچار ننگ شکست نشده و با افتخار می گفتند طی چند روز در جنگ پیروز می شوند اما ما آمریکایی ها را تارو مار کرده و اگر دوباره جرات حمله دوباره به مارا بکنند، آنها را دوباره تارومار خواهیم کرد".

به شهروندان کره شمالی می آموزند که جنگی که این شبه جزیره را ورشکست کرده و باعث مرگ 3 میلیون نفر شد، توسط آمریکا و "دولت دست نشانده" به راه انداخته شد. با این حال اکثریت تاریخ دانان جهان معتقدند جنگ را خود کره شمالی پس از آن آغاز کرد که کیم ایل سونگ  حمایت استالین برای تصرف کره جنوبی را بدست آورد. نیروهای مسلح کره شمالی پس از موفقیت های خود در ابتدای جنگ بسرعت به عقب رانده شده  و پیونگ یانگ شهر دارای تاریخ 5 هزار ساله بر اثر بمباران های آمریکا عملا بطور کامل ویران گردید.

"کیم ایل سونگ" اندکی بیش از 30 سال قبل پیشنهاد منحصربفردی را برای اتحاد مطرح کرد.وی پیشنهاد کرد دو کره با "حفظ ایدئولوی های و نظام های اجتماعی دو طرف با نام "کریو" متحد شوند". کریو خاندان حاکم در کره از سال 918 تا سال 1392 میلادی بوده است.

وقتی من از رفیق لی پرسیدم آیا کره شمالی اکنون نیز به پیشنهاد "کیم ایل سونگ باور دارد؟ وی در پاسخ گفت:" البته که باور داریم اما کره جنوبی در آن ذینفع نبوده و قصد دارد کره را با توسل به زور متحد سازد".

لی همچنین احساس نفرت خود از امریکا را ابراز کرده و گفت اوباما "از جرج بوش نه بهتر و نه بدتر است". راهنمای ما افزود:" وی هیچ کاری برای کره ای ها انجام نمی دهد".  لی با وجود نفرت خود از سیاست واشنگتن گفت هیچ مخالفتی با امریکایی های معمولی ندارد.

ما به مرز کره شمالی با کره جنوبی رفتیم. نظامیان کره شمالی دیده نمی شدند. به ما اجازه ندادند ساحتمان هایی را ببینیم که خط حایل میان دو کره از آنها عبور می کند چون این ساختمان ها برای بازدید گردشگران از کره جنوبی بسته شده بودند. یک مرزبان بشاش کره شمالی که دید ناراحت شده ام، گفت:"یک بار دیگر به نزد ما بیایید!خودم شمارا به آنجا می برم".

پس از بازگشت به پیونگ یانگ به مغازه کتاب فروشی هتل رفتم. من در میان انبوه آثار سیاسی و فرهنگی"کیم ایل سونگ" و کین جونگ ایل" به یک کتاب کودک کره ای بزبان انگلیسی بنام "سرگذشت یک خارپشت"برخوردم.این کتاب درباره یک خارپشت شجاع، زیرک و کوچک است که ببر عظیم الجثه ای را شکست داد.درک معنای این کتاب ساده است. در مقابل کتاب فروشی ، فیلم کارتونی را از تلویزیون نشان می دادند. گروهی از حیوانات کوچک با تفنگ های خود در حال مبارزه شدید با ببر های نیرومند بودند. در نهایت این حیوانات کوچک شبیه گربه ها بر ببرها پیروز شدند.

رویارویی 50 ساله با کره جنوبی تاثیر زیادی بر روی جامعه کره شمالی گذاشته است. رژیم حاکم در پیونگ یانگ با استفاده از تمام وسایل از جمله پوسترها، پلاکارد ها و نمایش های تلویزیونی که شهروندان را به آمادگی برای عملیات جنگی فرا می خوانند، کشور را در حالت آماده باش نظامی دائمی نگه می دارد. چه کسی می داند که صلح دیرانتظار چه تحولاتی را ببار خواهد آورد؟ اما چه خوب چه بد اکنون صلح در پیونگ یانگ همچون فاصله تا غرب دور بنظر می رسد.

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه،14 آبان

 


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود