![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است "فئودور لیوکیانوف" در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی " GZT.RU" منتشر شد می نویسد، هم "جلال طالبانی" رییس جمهور عراق که کرد است و هم "نوری المالکی" نخست وزیر این کشور از نتایج کسب شده توسط نیروهای سیاسی تحت رهبری خود در انتخابات رضایت ندارند. حزب کردستان حمایت هم قومی های خود را دریافت کرد اما در عین تعجب کردها که مدعی حاکمیت بر منطقه نفت خیز کرکوک هستند، بلوک سیاسی "العراقیه" به رهبری "ایاد علاوی" نخست وزیر پیشین در این منطقه که اقوام مختلفی زندگی می کنند، پیروز شد. ائتلاف "دولت قانون" المالکی با "العراقیه" رقیب ایدئولوژیکی خود در حالت یکسانی پیش می روند. حتی اگر "متحدین" جایگاه اول را به خود اختصاص دهند، آنها نمی توانند سلطه سیاسی خود را مطرح کنند و حتی توان تشکیل دولت نیز تحت سئوال خواهد رفت. ائتلاف ملی عراق که در آن طرفداران "مقتدی صدر" رهبر شیعی تندروی عراقی حضور دارند، موفقیت های زیادی کسب کرده است. جای المالکی را هم ایندسته و هم دسته دیگر تنگ کرده اند. علاوی بر رفع اختلاف نظرات مذهبی تکیه دارد و اعلام کرد که تلاش می کند عراقی غیر مذهبی و یکپارچه را تشکیل دهد. به همین خاطر وی سنی هایی که در انتخابات سال 2005 بایکوت شده بودند را به سمت خود جذب کرد. مقتدی صدر نیز که در انتخابات پیشین بایکوت شده بود توانست رای شیعیان تندرو ائتلاف نخست وزیر را به خود اختصاص دهد که به ایران تمایل دارند. مولف مقاله معتقد است، نتایج منعکس کننده نحوه تقسیم نیروهاست. این بدان معنا نیست که انتخابات به ثبات منجر شده و به "باراک اوباما" رییس جمهور آمریکا کمک کند تا نیروهای خود را به سرعت از عراق خارج سازد. تازه معلوم نیست که نیروهای سیاسی معتبر در عراق بتوانند ، چه برای تشکیل دولت و چه در کل برای تامین تمامیت کشور همکاری کنند و اگر هم بتوانند بر چه مبنایی؟ برای آمریکا بهترین گزینه تجمع پیرامون ایده علاوی است یعنی رفع اختلافات مذهبی بعلاوه مقابله با نفوذ تهران. و اگرچه در عراق کم نیستند کسانی که چنین موضعی برای آنها جذاب است، اما در هر حال این عده در اقلیت بسر می برند. به همین خاطر احتمال نزدیکی احتمالی رقبای علاوی یعنی طرفداران المالکی و صدر که تمایل برای خلاص شدن از حضور آمریکایی ها و آمادگی همکاری با ایران آنها را متحد کرده بیشتر می شود. مولف در گوشه دیگری از مقاله خود اشاره می کند، جنگ عراق برای آمریکا تاکنون در حدود 800 میلیارد دلار هزینه داشته و تعداد قربانیان این کشور نیز بالغ بر 4000 نفر شده است. سرنگونی صدام حسین رژیمی را از میان برد که مهمترین رقیب ایران در منطقه محسوب می شد و در نتیجه نفوذ و مواضع ایران در خاور نزدیک و در جهان تا اندازه زیادی تقویت شد. با توجه به روندهای سیاسی داخلی عراق، بغداد به اقمار آمریکا تبدیل نخواهد شد و در بهترین وضعیت واشنگتن نفوذ خود را در آن حفظ کرده اما نخواهد توانست که به طور کامل سیاست آن را رقم بزند. از سوی دیگر فروپاشی عراق که احتمال آن بعد از خروج نیروهای آمریکا از این کشور زیاد است، منطقه را به بی نظمی کشانده و یک ضربه مهلک دیگر به وجهه آمریکا وارد خواهد آورد. اگرچه در این صورت کشورهای حاشیه خلیج فارس ممکن است که بیش از گذشته نیازمند توان نظامی آمریکا شوند. وی در جمع بندی مقاله خود می نویسد، به طور جامع تر می توان گفت که عملیات نظامی علیه رژیم صدام که بدون در نظر گرفتن شورای امنیت سازمان ملل متحد اجرا شد، اعتماد به واشنگتن و ائتلاف ترانس آتلانتیکی را سلب کرد. این عملیات برخی از کشورها را به فکر دسترسی به سلاح هسته ای واداشت اگرچه به نوعی این عملیات به منظور متوقف کردن اشاعه اینگونه تسلیحات انجام گرفت. اما مهمتر از همه آنست که عدم توانایی برای حل سریع موثر مسئله عراق علامت مهمی برای آن شد که هژمونی جهانی آمریکا مسلط نشود. و حتی اگر آمریکایی ها بتوانند خسارات را به حداقل برسانند، تامین خروجی شایسته و بازگشت به رهبری بی چون و چرا دیگر امکان پذیر نیست. خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 2 فروردین ماه
اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|