13:35
25/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

پروسه صلح باید انتخابی باشد

15:56 | 1389 / 07 / 20

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود  اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است

(قابل توجه خوانندگان: اخبار افغانستان به زبان دری منتشر می شود) 

دمیتری ویرخاتوروف کارشناس مرکز مطالعات افغانستان معاصر در مقاله که در سایت "افغانستان.رو" منتشر گردیده، می نویسد:

در تاریخ 7 اکتوبر در مسجد شرکت در شهر قندوز هنگام نماز محمد عمر والی ولایت قندوز ( در فوتو) - طرفدار مبارزه قاطع با طالبان به قتل رسید. یکجا با او بیش از 20 نفر کشته و در حدود 20 نفر دیگر زخمی شدند.

به عقیده مولف، این یگانه انفجار در مسجد در افغانستان نمی باشد. به این ترتیب، در تاریخ اول دسمبر سال 2009 مسجد در ترینکوت مرکز ولایت روزگان، در تاریخ 24 جولای سال 2010 مسجد در اسماعیل خیل ولایت خوست منفجر ساخته شد. انفجارات مشابه قبلاً نیز صورت گرفته اند. در تاریخ اول جولای سال 2006 مسجد عبدالرب در قندهار منفجر ساخته شد که در ان 20 نفر کشته شدند، در تاریخ 31 جولای سال 2006 انفجار درمسجد در نزدیک شهر جلال اباد رخ داد. این به هیچ وجه لست کامل چنین حوادث نمی باشد. این همه انفجارات را به افراد مسلح طالبان نسبت میدهند. این نقطه شایان توجه است که حتی یکبار هم رهبران طالبان، از ملا محمد عمر گرفته، انفجارات در مساجد - اماکن مقدس - را محکوم نکرده اند.

کارشناس می افزاید،اگرچه این گونه اعمال غیر انسانی در اماکن مقدس هر انسان با وجدان را تکان میدهد. سازماندهندگان و اجراء کنندگان این انفجارات را - نه تنها مسلمان، بلکه انسان هم نمی توان محسوب نمود. با انها نباید مذاکرات پیش برد. انها را باید تحت تعقیب قرار داد و با بی رحمی از بین برد.

ولی،با تاسف، این انفجار و انفجارات دیگر در مساجد عبارت از عواقب سیاست کاملاً

نامنظم اشتی ملی  می باشد که از طرف حکومت افغانستان تا به حال عملی میشود. در روز بعد انفجار در تالقان شورای عالی صلح تحت رهبری برهان الدین ربانی رئیس جمهور اسبق افغانستان شروع بکار نمود.در این شورا بسیاری سیاستمداران با اعتبار مانند صبغت الله مجددی، عبدالرب رسول سیاف، سیداحمد گیلانی، شیخ اصف محسنی، اسماعیل خان، نورالله سادات، محمد اکبری، عبدالهادی ارغندیوال شامل می باشند. در ترکیب این شورا همچنان رهبران سابق طالبان که از مدت ها بدینسو با حکومت همکاری میکنند مانند مولوی ارسلا رحمانی ( وزیر اسبق عدلیه طالبان) مولوی شیرمحمد اخوند، محمد نعیم کوچی، محمد موسی هوتک، عبدالحکیم مجاهد ( نماینده اسبق طالبان در سازمان ملل متحد) نیز عضویت دارند.

نویسنده مقاله میگوید: پروسه صلح، بدون شک، ضروری می باشد. جرگه مشورتی صلح که در اوایل ماه جون سال 2010 در کابل برگزار شد، و حالا اینک شورای عالی صلح تاسیس گردید - این همه مراحل مهم در راه رسیدن به اشتی ملی در افغانستان محسوب میشوند. ولی، فکر میشود که پروسه اشتی باید انتخابی باشد. پیشبرد مذاکرات فقط با ان گروپ های معقول به نظر میرسد که اعلام دارند که انها مذاکرات پیش می برند و فعالیت های مسلحانه را قطع نموده اند.

به عقیده دمیتر ویرخاتوروف، با ان گروه های که به جنگیدن ادامه میدهند، مذاکرات بی مفهوم می باشند. همین گروه ها از ابتکار در باره مذاکرات به مثابه پوشش برای حملات استفاده کردند. چنین گروه ها را باید از پروسه صلح پاکسازی کرد. اگر معلوم گردد که اعضای گروه در جریان مذاکرات در عملیات محاربوی شرکت نموده، پس این گروه باید از پروسه مذاکرات حذف شود.

نویسنده مقاله می افزاید، در نهایت امر باید "لست سیاه" وجود داشته باشد که در ان گروه های شامل گردند که اصلاً در مذاکرات شرکت نمی ورزند. این گروه های اند که علیه مردم ملکی دست به زورگویی می زنند، منجمله، مساجد را منفجر می سازند. با انها در باره چه میتوان به توافق رسید، اگر انها چنان جنایات سنگین، مانند کشتار مسلمانان را در مساجد هنگام ادای نماز انجام میدهند؟ انها فقط باید به خدای رحیم و کریم توبه کنند، خود را باید تسلیم نمایند و بر جنایات سنگین خود اعتراف کنند.

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 20 میزان

 


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود