![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات آخر هفته در سایت درج خواهند شد. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید مسکو، "ماریا آپاکووا"، خبرگزاری «نووستی»/ "نوری المالکی" نخست وزیر عراق به همراه تعدادی از وزرای کابینه اش، دومین سفر خود طی سال جاری را به تهران انجام داد. مقامات ایران به عراقی ها همکاری استراتژیک از جمله در زمینه نظامی را پیشنهاد می دهند. این دقیقاً در همان زمانی است که مذاکرات برای تنظیم توافقنامه شراکت استراتژیک دراز مدت بین بغداد و واشنگتن متوقف شده است. باید خاطر نشان کرد که این توافقنامه بهیچ وجه برای تهران منفعت آمیز نیست. نخست وزیر عراق در وضعیتی بسیار دشوار قرار گرفته است. او می خواهد هم با ایران و هم با آمریکا روابط خوبی داشته باشد. برای او ایده آل این است که هر دو قرارداد را داشته باشد، اما با توجه به روابط متشنج بین ایران و آمریکا چنین چیزی واقعیت پذیر نیست. پس در این شرایط المالکی که با توجه به نفوذ ایرانیان بر شیعیان عراق نمی تواند بدون کمک ایران سَر کند، چه باید بکند؟ ایران می تواند هر زمان که بخواهد اوضاع در عراق را از داخل وخیم ساخته و یا برعکس آرام کند. اما از سوی دیگر به قرار داد با آمریکا نیز بسیار نیاز دارد، مجوز اعطا شده از سوی سازمان ملل متحد برای حضور نیروهای بین المللی در عراق، روز31 دسامبر سال جاری میلادی پایان می یابد. اما نیروهای امنیتی عراق هنوز آنقدر موضع خود را مستحکم نکرده اند که بدون کمک و حمایت غرب عمل کنند. در عین حال المالکی نمی تواند نیروهای ایرانی را جایگزین نیروهای ائتلاف بین المللی سازد، زیرا آمریکا و کشورهای عربی همسایه عراق اجازه چنین چیزی را نمی دهند. این منجر به مناقشه با سنیان و کردهای عراق خواهد شد. آری، و بعید است که منظور تهران از پیشنهاد کمک به بغداد، اعزام نیروهای نظامی ایرانی به این کشور باشد. تنها شانس برای نخست وزیر عراق، آشتی دادن آمریکا و ایران است که دو متفق او هستند و آرامش را در کشور وی تضمین می کنند. فعلاً که در این راه موفقیتی حاصل نشده است و او طی دیدار خود از تهران، سعی کرد که مقامات ایران را متقاعد کند که قرارداد بین بغداد و واشنگتن تهدیدی برای آنها نیست. المالکی ضمن این که سعی می کرد شایعات درباره برنامه های آمریکا در رابطه با تهران را نقش بر آب کند، به ایرانیان اطمینان خاطر داد: "عراق صحنه تجاوزات آمریکا در رابطه با کشورهای همسایه، از جمله ایران نخواهد بود". این شایعات زمانی منتشر شدند که چند روزنامه، از جمله روزنامه انگلیسی "ایندیپندنت" پیشنویس قرارداد بین واشنگتن و بغداد را منتشر کردند. فعلاً اثباتی وجود ندارد که تا چه حد این پیشنویس موثق است، اما این مقالات سر و صدای زیادی بر پا کردند و عملاً امکان مذاکرات آتی بین بغداد و واشنگتن را مورد تهدید قرار دادند. چند بند از پیشنویس این قرارداد که از سوی مطبوعات نقل شدند، به شرح زیر هستند: ایجاد حدود 50 پایگاه نظامی آمریکایی در عراق، دفاع از نظامیان آمریکایی و نظامیان قراردادی در برابر قوانین عراقی، آزادی عمل آمریکا برای بازداشت و عملیات نظامی بدون رایزنی با مقامات محلی، کنترل بر حریم هوایی عراق در ارتفاع حداقل 9 هزار متری، کنترل بر قراردادهای نظامی که توسط عراق منعقد می شوند و تصمیمات امنیتی که طی چند سال اتخاذ خواهند شد، حق حمله از خاک عراق "به هر کشور دیگری که تهدیدی برای ثبات بین المللی است" که این مسلماً اشاره به ایران دارد. این بندها نمی توانستند چه در عراق و چه در خارج از آن و در درجه اول برای تهران منزجر کننده نباشند. اما مقامات رسمی امریکایی این را انکار نمودند که ایده های یاد شده می توانند حقیقتاً در پیشنویس قرارداد بین دو کشور ذکر شوند. در عین حال در عراق به فراخوان برخی سیاستمداران، در درجه اول مقتدا صدر که یکی از با نفوذترین رهبران شیعه است، تظاهرات و اعتراض آغاز شده اند. نمایندگان پارلمان عراق نامه هایی به کنگره امریکا می نویسند و وعده می دهند که اگر مکانیزم و زمان خروج نظامیان خارجی از این کشور مشروط نشود، با هر قراردادی با آمریکا، نه تنها در زمینه امنیتی، مخالفت کنند. پس تصور این دشوار نیست که اگر مقالات واقعیت می یافتند، در عراق چه چیزی رخ می داد. بعید است که واشنگتن اینقدر ساده لوح باشد که به دست خود اوضاع ناآرام در این کشور را منفجر کند. آمریکا امروز اعلام می کند که درز اخبار از مذاکرات که در نتیجه آن پیشنویس توافقنامه در روزنامه ها منتشر شد، دسیسه ای بخوبی سازمان یافته توسط مخالفین هر گونه توافق بین عراق و آمریکا است و اول از همه به ایران مظنون است. اما این درز اخبار می توانست از سوی خود آمریکایی ها نیز باشد تا از قبل واکنش عراقی ها را سنجیده و زمانی که ویرایشی ملایم تر از قرارداد برخلاف آنچه که منتشر شد را پیشنهاد دادند، رضایت عراق را جلب کنند. با وجود این که از پیشنویس منتشر شده، مصوبه آخر برانگیزنده به نظر می رسد، اما مواردی در آن، از جمله آزادی عبور و مرور نظامیان آمریکایی و مصونیت در برابر دادگاه عراق ممکن است واقعاً نیز بررسی شده باشند. به هر حال این مقالات در مطبوعات کار خود را انجام داده و مذاکرات بین بغداد و واشنگتن متوقف شدند، در حالی که زمان کمی برای تصمیم گیری باقی مانده است. نه تنها اعتبارنامه سازمان ملل متحد برای حضور نظامیان خارجی در عراق پایان می یابد، بلکه ریاست جمهوری "جرج بوش" رئیس جمهور آمریکا نیز پایان می یابد که المالکی برای انعقاد توافقنامه شراکت استراتژیک با وی مذاکره می کرد. هر دوی آنها در نوامبر سال گذشته اعلام کردند که آخرین مهلت برای تصمیم گیری 31 جولای است. اکنون مسلم است که تا آن زمان مسئله حل نخواهد شد. آمریکا بقدری سعی دارد به توافقات مطلوب خود هر چه زودتر دست یابد که اگر مقالات روزنامه ها را باور کنیم، واشنگتن تهدید می کند که در صورت شکست مذاکرات مصونیت حساب های ارزی عراق در حساب ذخیره فدرال بانک نیویورک را بردارد که در آنصورت این کشور ممکن است بین 20 تا 50 میلیارد دلار را از دست بدهد. اگر مذاکرات با آمریکایی ها بطول بینجامد، المالکی مجبور می شود اعتبارنامه سازمان ملل برای حضور نیروهای بین الملی در عراق را تمدید کند. اما بجز آمریکایی ها چه کسی می خواهد در آنجا باقی بماند؟ در ضمن تمدید حضور آنها نیز با در نظر داشتن انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا زیر سوال می رود. مباحث در کنگره پیرامون قرارداد آتی با بغداد می تواند کم از مباحث در پارلمان عراق نداشته باشد. بدین ترتیب تهران می تواند هیچگونه نگرانی نداشته باشد، بویژه که مقامات ایران قصد ندارند دست روی دست بگذارند و روابطی هرچه تنگاتنگ تر با بغداد برقرار می کنند. تنها برای مقامات عراق انتخاب بین تهران و واشنگتن دشوارتر خواهد شد. نظر نویسندگان مقالات مي تواند مغایر با موضع خبرگزاری «نووستی» باشد |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|