![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است بخش مطبوعاتی سفارت جمهوری اسلامی ایران در مسکو متن مصاحبه "سید محمود رضا سجادی" سفیر تام الاختیار و فوق العاده ایران با پایگاه اینترنتی "اکسپرت آن لاین" را به خبرگزاری «ریا نووستی» مخابره کرد. در این مصاحبه ضمانت هایی که جامعه جهانی باید به ایران بدهند تا تهران به ارتقای غنای اورانیوم خود در کشورهای سوم موافق کند، مناقشه اعراب و اسرائیل و مسائل پیرامون خلبانان روسی مطرح شده است. پرسش: آقای سفیر، اتحادیه اروپا اعلام کرده است که آماده ملحق شدن به تحریم ها بر علیه ایران است. موضع آمریکا روشن است. روسیه نیز آماده است تا در صورتیکه مذاکرات تکمیل غنی سازی سوخت هسته ای بدون نتیجه باشند، از اقدامات شدید حمایت نماید. فعلاً فقط چین بطور مشخص اعلام نظر نکرده است. تهران پیشنهادات جامعه جهانی در مورد تکمیل غنی سازی اورانیوم را رد کرده است. چرا موضع ایران اینگونه است؟ پاسخ: چرا آژانس بین المللی انرژی اتمی پیشنهاد ما را رد می کند؟ پیشنهادات آژانس بین المللی انرژی اتمی در این مورد بودند که ما بایستی در ابتدا مواد هسته ای خودمان را به روسیه بدهیم تا اینکه این مواد در اینجا غنی سازی شده و بعداً به فرانسه ارسال شده تا میله های سوخت تولید شوند. فرانسه و غرب بارها به تعهدات خودشان عمل نکرده اند. تقریباً 15 سال پیش راکتور تهران نیاز به سوخت داشت. راکتور آمریکائی بود، اما آمریکا از اجرای تعهدات خودش امتناع ورزید. در آنموقع مسئله تکمیل غنی سازی اصلاً مطرح نبود. آلمان در ابتدا می خواست نیروگاه اتمی بوشهر را احداث کند. آنها حتی پول آن را دریافت کردند. اما در اوایل انقلاب. آنها پروژه را رها کردند. مسئله غنی سازی اورانیوم توسط ایران در آنزمان مطرح نبود. صحبت در مورد تولید برق بود. بخشی از سهام شرکت فرانسوی "اورودیف" (Eurodif) به ایران تعلق دارد، ما همچنین دارائی و اموال داریم، اما آنها به تعهدات خودشان عمل نمی کنند. فرانسوی ها همچنین به تعهدات خودشان در زمینه همکاری برای تامین امنیت جان مسافران هواپیماها عمل نمی کنند: آنها رادارهای کنترل ترافیک هوائی برای هواپیماهای مسافری را به ما ندادند، علی رغم اینکه یک چنین موافقتنامه ای وجود دارد. در تاریخ سابقه ای وجود ندارد که ایران به تعهدات بین المللی خودش عمل نکرده باشد. غرب دایماً از عمل به قول های خودش امتناع می ورزد. ما در یک چنین وضعیتی بیشتر حق تردید داریم که آنها مجدداً از پایبندی به توافقات امتناع خواهند ورزید. پرسش: در اکتبر سال 2009 گروه "1+5"، ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی توانستند در مورد اینکه روسیه این معامله را تضمین خواهد کرد، بتوافق برسند. تهران به مسکو ارسال می کند، مسکو به پاریس و پاریس میله های سوخت تولید شده را به مسکو می دهد و مسکو آنها را به تهران می دهد. آیا روسیه می تواند پایبندی به توافقات را تضمین کند؟ پاسخ: اگر فرانسوی ها مواد را به روسیه ندهند، در آنصورت روسیه چکار خواهد کرد؟ پرسش: این مشکل روسیه خواهد بود، روسیه بعنوان تضمین راه خروج از این مسئله را جستجو خواهد کرد، زیرا روسیه موظف است اجرای قرارداد را به پایان برساند. پاسخ: در اینجا منافع 850 هزار بیمار ایرانی مطرح می گردند! (راکتور تهران بر طبق ادعای طرف ایرانی برای تولید ایزوتوپ ها و اهداف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. "اکسپرت آنلاین"). در تولید ماهواره "زهره" نیز همکاری بین ایران، فرانسه و روسیه انجام می گرفت. فرانسوی ها در آنموقع به تعهدات خودشان عمل نکردند. روسیه گفت: ما متاسفیم و هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم. ما در مورد هواپیماها و ایرباس ها نیز یک چنین مشکل مشابه ای داشتیم و داریم، فرانسوی ها به تعهدات خودشان عمل نکردند. روسیه دوست خوب ما است، اما بایستی اعتراف کرد که اگر فرانسه از اجرای تعهدات خودش امتناع ورزد، در آنصورت روسیه اهرم های خاصی برای تاثیر بر فرانسه را در اختیار ندارد. ما در اینصورت چگونه بایستی پاسخگوی بیماران خودمان باشیم؟ پرسش: پروژه ماهواره ها در چه وقتی متوقف شد؟ پاسخ: حدوداً 8 سال پیش. محمد خاتمی زمانی که رییس جمهور ایران و مهمان آقای پوتین بود، این قرارداد منعقد گردید و تاکنون نیز اجراء نگردیده است. پرسش: فکر می کنم که تماس های شخصی روسای جمهور روسیه و فرانسه و منافع آنها طوری هستند که آنها به توافقات خودشان پایبند خواهند بود. پاسخ: در آنصورت ضروری است تا مشکل ماهواره های "زهره" را حل کرد و بعد از آن مسئله تکمیل غنی سازی سوخت هسته ای را مورد بررسی قرار داد. پرسش: چه تضمین هائی بایستی وجود داشته باشند تا ایران با تکمیل غنی سازی اورانیوم در کشور ثالث موافقت نماید؟ پاسخ: آژانس بین المللی انرژی اتمی متعهد شده است تا سوخت غنی سازی شده را برای راکتور ارسال نماید، زیرا ما عضو NPT - قرارداد عدم اشاعه مواد هسته ای هستیم. ما اعتقاد داریم که آژانس بین المللی انرژی اتمی نمی تواند از ما تقاضای تبادل اورانیوم 3 درصدی با مواد دیگر که سطح غنی سازی آنها بالا می باشد را نماید. ما خودمان این تبادل را پذیرفتیم، زیرا می خواستیم حسن نیت خودمان را نشان بدهیم. ما با تبادلی که ریسک بهمراه نداشته باشد، موافق هستیم. این ریسک در موقعی وجود نخواهد داشت که تبادل بطور همزمان در قلمرو ایران انجام بگیرد. آژانس بین المللی انرژی اتمی می تواند مواد هسته ای را آماده نماید، آنها را به ایران بیاورد و مواد ما را با خود ببرد. اما آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید: اورانیوم خودتان را به ما بدهید و پس از یکسال اورانیوم خودتان که بصورت تکمیلی غنی سازی شده است را از دشمنان خودتان که بارها تعهدات خودشان را نقض کرده اند، دریافت خواهید کرد. آیا این منطقی است؟ پرسش: اما همه چیز به سمت تحریم های جدید در جریان است. ایران سال هاست که تحت شرایط این اقدامات شدید زندگی می کند. اما اگر تشدید تحریمها به زمینه های نفت و گاز مربوط شود؟ در آنصورت اقتصاد کشور چگونه توسعه خواهد یافت؟ پاسخ: تحریم ها بر علیه مجتمع سوخت و انرژی ما 7 سال است که اعمال گردیده است. اما ما در جهان دوستانی داریم که همکاری خودمان را با آنها ادامه می دهیم. ملت ایران زنده، باهوش و پرتلاش است. ما می توانیم در شرایط فشار زندگی کنیم. این مسئله با پنج هزار سال تاریخ تمدن ما ثابت شده است. تهدیدات می توانند کسانی را بترسانند که تاریخ آنها بیش از دویست سال نیست. پرسش: امروز بایستی چکار کرد، وقتی که آمریکا و ایران حضور دارند و فلسطین کوچک و بیچاره بین آنها با مردم گرسنه خود در غزه و اقتصاد توسعه نیافته وجود دارد؟ آمریکا احتمالاً از منطقه بیرون نخواهد رفت. این مسئله را چگونه حل کرد؟ پاسخ: من با این مسئله موافق نیستم که آمریکائی ها از منطقه بیرون نخواهند رفت. آنها از ویتنام نیز نمی خواستند بیرون بروند، اما آنها را از آنجا بیرون کردند. از ایران نیز نمی خواستند بیرون بروند، اما آنها را بیرون کردند. من فکر می کنم که آنها را از افغانستان و عراق نیز بیرون خواهند کرد. آنها از منطقه نیز بیرون خواهند رفت. وقتی که آنها بیرون بروند، ظلم صهیونیست ها نیز پایان خواهد یافت. مگر توافق وجود نداشت که اسرائیلی ها در اراضی اشغالی شهرک سازی را متوقف خواهند کرد. اما آنها با حمایت آمریکائی ها شهرک سازی می کنند. مگر "گلد استون" گزارش جنایات صهیونیست ها را ارائه نکرد؟ این گزارش با حمایت چه کسی نادیده گرفته شد؟ خروج آمریکائی ها از منطقه، البته بدون قربانی مردم نخواهد بود. اما اراده الهی در این نیست که ظلم ادامه داشته باشد. پرسش: بیائید چشم اندازهای همکاری ایران و روسیه را مورد بحث و بررسی قرار دهیم. پاسخ: من می خواهم بگویم که بر طبق سال شمسی "سال نو" فرا می رسد، بهار آغاز می شود و من افق های روشنی برای همکاری خودمان را می بینم. من می خواستم به نمایندگان مردم روسیه که "نوروز" را جشن می گیرند، تبریک عرض نمایم. پرسش: متشکرم. من صحبت های شما را به اطلاع آنها خواهم رساند. حالا برویم سر اخبار. چندی پیش آژانس های خبری اطلاع دادند که ایران از خدمات خلبانان روسی امتناع ورزیده است. بسیاری از تحلیلگران این گام را مربوط به مشکلاتی که در اجرای قرارداد فروش سیستم های اس-300 به ایران بوجود آمده است، می دانند. اوضاع واقعاً چگونه است؟ پاسخ: این تصور در من بوجود می آید که این تفسیر - جنگ تبلیغاتی است. برخی از هواپیماهای توپولف در قزاقستان، قرقیزستان و روسیه اجاره شده بودند. تاریخ قرارداد پایان یافت. خلبانان این هواپیماها، شهروندان قزاقستان و قرقیزستان هستند. آنها پس از اتمام قرارداد به خانه های خودشان باز می گردند. این بازگشت را یکسری از رسانه های گروهی "امتناع" از خدمات خلبانان روسیه نامیده اند. در حال حاضر احداث نیروگاه اتمی بوشهر به پایان می رسد. حدوداً 2500 نفر از متخصصین روسی در آنجا کار می کنند. وقتی احداث به پایان رسد، آنها به روسیه باز خواهند گشت. شما چگونه فکر می کنید، این را اینگونه نشان خواهند داد که گوئی آنها را از ایران به خانه هایشان بیرون می کنند؟ پرسش: وضعیت اس-300 چگونه است؟ می گویند که مشکلات فنی ... پاسخ: مرا نیز از این موضوع مطلع کرده اند. بنظر من، اگر این مسئله بطول انجامد، می تواند بر روحیات نمایندگان نیروهای مسلح ما و مردم روسیه تاثیر بگذارد. نمایندگان نیروهای مسلح ما می خواهند تجهیزات خوب را دریافت کنند و شهروندان روسیه نیز دوست دارند چیزهائی که روسیه تولید می کند مشکل فنی نداشته باشد. پرسش: شما در یکی از مصاحبه های خود گفتید که اگر روسیه از تحریم ها حمایت کند و از اجرای قرارداد اس-300 امتناع ورزد، در آنصورت احتمال دارد که در همکاری گاز مشکلات جدی بوجود آیند. آیا واقعاً اینطوری است؟ مایلم بدانم اختلاف نظرات سیاسی تا چه حد می توانند تاثیر جدی بر همکاری دوجانبه اقتصادی بگذارند؟ پاسخ: من فکر نمی کنم که دقیقاً اینگونه گفته باشم. البته، روابط خوب اقتصادی تاثیر مساعدی برروابط سیاسی و بالعکس خواهند گذارد. من خودم اعتقاد دارم که مسئله هسته ای یک موضوع جداگانه است. با توجه به اینکه ما همسایه هستیم و تهدیدات مشترک داریم، ما بایستی روابط تنگاتنگ را توسعه دهیم. چرا شما نمی خواهید به حرفهای ما گوش دهید، وقتی که ما می گوئیم به تولید سلاح هسته ای نمی پردازیم؟ ملت ما انتظار دارد که ملت دوست روسیه و دولت آن کشور به غرب اجازه ندهند تا از مسئله هسته ای در اهداف سیاسی خود استفاده کند. اما وقتی که روسیه به قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد و آژانس بین المللی انرژی اتمی رای مثبت می دهد، این تردید بوجود می آید که روسیه با اظهارات غرب موافقت می کند. پرسش: اگر در تابستان تحریمها اعمال گردند، اگر روسیه از این تحریمها حمایت کند، می توان اینگونه حساب کرد که کار همکاریهای گاز تمام است؟ پاسخ: البته ما بر طبق آن رفتاری که نسبت به ما انجام خواهد گرفت، رویکرد خودمان را تغییر خواهیم داد. اما قضاوت در مورد اینکه پس از آن ما رقیب خواهیم بود نه همکار، زود است، زیرا در حال حاضر ما برنامه بسیار خوب همکاری دو کشور در زمینه انرژی را تدوین می کنیم. ما در چارچوب همایش گازی رایزنی های دایمی را انجام می دهیم. اما من واقعاً می خواهم به روسیه توصیه کنم تا موضع خود در مورد تصویب قطعنامه را مورد بازنگری قرار دهد - این حداقل چیزی است که می توان از کشور دوست انتظار داشت. خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 6 فروردین ماه
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|