03:33
28/11/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

فرستنده: اعظم محبی

15:58 | 1388 / 11 / 09

نگاهی به مقاله تحلیلگر روسی در مورد مطالبه غرامت‌های جنگی

آقای کارشناس کمک به جدایی‌طلب‌ها هم جزء قرارداد بود؟ سیاست  - یک تحلیلگر نظامی روسیه در واکنش به تصمیم دولت به مطالبه غرامت جنگ های جهانی در حالیکه ادعاهایی را مطرح کرده به استفاده از امکانات و منابع ایران توسط متفقین هم اعتراف کرده است.

ایلیا کرامنیک، تحلیلگر نظامی روسیه در مقاله ایی که خبرگزاری ریانووستی آن را منتشر کرده است مدعی شده است شوروی در دوران اشغال بسیاری از زیر ساخت های ایران را احداث کرده این در حالی است که وی هیچ اشاره ایی به کمک نیروهای روس به احزاب جدایی طلب دموکرات آذربایجان و کردستان در دوران اشغال ایران نمی کند.

این تحلیل گر نظامی ضمن اینکه از کلمه اجبار برای اشغال ایران توسط متفقین استفاده می کند، اشغال ایران را یک روند طبیعی توصیف کرده که در زمان جنگ و طبق معاهده های صورت گرفته باید انجام می شد اما پاسخی به حضور نیروهای شوروی بیش از زمان تعیین شده در پیمان 1943 نمی دهد ، همین طور تلاشی که این نیروها با کمک به دو حزب جدایی طلب در تضعیف ایران داشتند و امتیازی که در نفت شمال بواسطه حمایت از حزب توده گرفتند.

نویسنده مقاله در مورد تصمیم احمدی نژاد به مطالبه غرامت جنگی می نویسد: این تصمیم را فقط می توان یکی دیگر از اقدامات غیر معمول مسئولین ایرانی محسوب کرد.

وی از اتفاقات اخیر در ایران مانند ترور استاد فیزیک و ضرب الاجل ایران به غرب نتیجه گرفته که سیاست خارجی برای ایران اکنون به سیاست داخلی مبدل شده است و در پی آن تصمیم رئیس جمهور به مطالبه غرامت جنگی را نیز پیرو همین مسئله می داند در حالیکه توضیحی نمی دهد که چطور این موارد را با هم مرتبط دانسته است.

نکته جالب مقاله این تحلیلگر در این است، که وی علت اشغال ایران توسط نیروهای شوروی و بریتانیا را تضمین امنیت مسیرهای جنوبی به مسکو دانسته تا به آلمان اجازه داده نشود که میادین نفتی این کشور را تصرف کند، گویی ایران مسئول حفاظت از منابع این کشور بود.

این مقاله در حالیکه ایران را در جبهه هیتلر توصیف می کند به اعلام بی طرفی ایران در جریان دو جنگ جهانی اشاره ایی نمی کند و می افزاید: باید این مسئله را در نظر داشت که در آن وقت روحیه آلمان پرستی در ایران، ترکیه، عراق و سوریه شدت یافته بود.

کرامنیک می نویسد، تصمیم آغاز این عملیات بعد از آن اتخاذ شد که رضا پهلوی شاه وقت ایران به درخواست بریتانیا و شوروی جهت استقرار نیروهای آنها در خاک ایران پاسخ منفی داد درحالیکه در پیمان 1921 میان شوروی وایران ، حق شوروی برای ورود نیرو به ایران در صورت بوجود آمدن تهدید مرزهای خود محفوظ بود در نتیجه متفقین مجبور شدند که عملیات مذکور را انجام دهند.

البته باید توافقات 1921 ایران و شوروی را از ضعف حاکمیت وقت ایران دانست اما در این مقاله مشخص نشده است با وجود اعلام بی طرفی و عدم حضور هیچ نیرویی از متحدین در ایران چطور شوروی به این نتیجه رسید که تهدیدی در مرزهایش با ایران بوجود آمده است.

وی در این مقاله بی طرفی ایران را اینگونه توصیف می کند، بی طرفی ایران که با عملیات "توافق" تامین شده بود تاثیر بسزایی در روند جنگ جهانی دوم گذاشت.

کرامنیک البته به استفاده از منابع و امکانات ایران توسط نیروهای متفقین اعتراف می کند: میادین نفتی ایران و جنوب عراق نقش مهمی در تامین سوخت نیروهای متفقین داشتند و مسیر "لند -لیز" که از بندر بصره عراق از طریق ایران به شمال می رسید، به پل ارتباطی مبدل شد که طی سال های جنگ مسیر اصلی دریافت کمک مسکو از سوی متفقین بود.

اما هرچند که این تحلیلگر کنفرانس 1943 را مهم و تاثیر گذار برای پایان جنگ می داند اما اشاره نمی کند که یکی از توافقات استالین، روزولت و چرچیل در این کنفرانس خروج نیروهای متفقین 6 ماه پس از جنگ بود درحالیکه نیروهای شوروی یک سال بیش از این زمان تعیین شده در ایران ماندند.

مقاله کرامنیک عبارات تامل برانگیز دیگری هم دارد مانند، در خواست غرامت پس از 65 سال نه تنها هیچ رابطه ای با سلسله پهلوی، زمامداران آن دوره ایران، ندارند بلکه بعد از انقلاب اسلامی سال 1979 یادگار آنان را نیز نابود ساختند.

جدا از این بحث که آیا گرفتن غرامت جنگی برای آسیب هایی که کشور طی دو جنگ عظیم جهانی متحمل شد، امکان پذیر است یا نه، توجیه لشکر کشی به کشوری که طرف جنگ نیست، استفاده از منابع و امکانات بدون توجه به مشکلات و آسیب هایی که برای مردم آن کشور پدید خواهد آمد قابل درک نیست.

فرستنده: اعظم محبی

تاکید می کنیم که نظر خوانندگان می تواند مغایر با موضع «ریا نووستی» باشد


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود