09:42
25/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

مدودف و اوباما درراه گذاراز تنظیم مجدد روابط به تهدیدات

09:31 | 1390 / 09 / 06

 

"دمیتری کوسیرف" تحلیل گر سیاسی خبرگزاری «ریا نووستی»

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مطلب را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود  اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» با ذکر منبع مجاز است

 من درک می کنم که "دمیتری مدودف"(Dmitry Medvedev)  رییس جمهور پس از کدام رویداد ها درخصوص پاسخ روسیه به استقرار سپر موشکی در اروپا تصمیم نهایی را گرفته است. قضیه در دیدار دمیتری مدودف و "باراک اوباما" رییس جمهور آمریکا  درحاشیه همایش سازمان همکاری های اقتصادی آسیا ـ اقیانوسیه در هونولولو است.

گفتند سازمان همکاری های اقتصادی آسیا ـ اقیانوسیه مقدم بر همه یک سازمان اقتصادی از جمله در رابطه با موضوع ورود روسیه به سازمان تجارت جهانی است و موضوع سپر موشکی بررسی نشد. همچنین ایده دعوت اوباما مسکو قبل از فرا رسیدن سال نوی میلادی فورا رد گردید و معلوم شد وی نمی تواند بیاید.

می خواستند اما نتوانستند

این یک مورد بسیار نادر در تجربه بین المللی است که یک طرف بطور علنی دعوت می کند اما طرف دیگر این دعوت را رد می کند. این چیزها اغلب پشت درهای بسته رخ می دهد و اگر بازدید امکان پذیر نباشد، دعوت افشا نمی شود.  به این ترتیب با توجه به این قضیه می شد حدس زد که اتفاقی خواهد افتاد و حالا می دانیم که چه اتفاقی افتاده است.

جانب فنی تدابیر اعلام شده از سوی دمیتری مدودف یک صحبت جداگانه است و هرکس در این زمینه نکات مورد توجه خود را می بیند.

خبرگزاری"آسوشیتدپرس" گزارش می دهد موشک های روسیه بسوی اهدافی در اروپا نشانه گیری خواهند شد. در روسیه بیشتر به این نکته توجه نشان می دهند که کلاهک های موشک ها مجهز به مجتمع های مخصوص رفع سپرموشکی خواهند بود.

اگر از نکات فنی دور شده و به سیاست نزدیک شویم این سخنان رییس جمهور روسیه مهم تر بنظر می رسد که "ممکن است با در نظر داشت وابستگی متقابل و گسست ناپذیر میان تسلیحات استراتژیک تهاجمی و دفاعی، اساس هایی برای خروج کشورما از قرارداد استارت بوجود آید. این نکته با توجه به معنای این قرارداد در نظر گرفته شده است.

این نتیجه بسیارغم انگیز فعالیت روسای جمهورروسیه و آمریکا است که صادقانه می خواستند به توافق برسند اما به هیچ وجه نتوانسته اند و حالا مهم ترین دستاورد در مناسبات آنها درزیر ضربه قراردارد.

آیا مساله در پول است؟

این پرسش پیش می آید که چرا نباید به ناتوانی آمریکا در دست برداشتن از ایده استقرارسپر موشکی بی اعتنایی نشان داده شود؟ مخصوصا که کارشناسان مخالف در روسیه  ترس های ما بخاطر سپر موشکی را وسواس جنون آمیز نامیده و یادآور می شوند که این سیستم فقط در مراحل سوم و آخر استقرار خود خطر بوجود خواهد آورد.

اما تعداد زیادی از ملاحظات وجود دارد که ما را به تصمیمات فعلی سوق می دهند. این به هیچ وجه انتخابات روسیه نیست چون سیاست خارجی مساله ماقبل انتخاباتی نشده است. علاوه بر این معلوم نیست که آیا سخنرانی  دیمیتری مدودف واقعا انتخاب کنندگان معمولی را خوشحال کرده باشد. به احتمال زیاد این سخنرانی از ضرورت نامطبوعی ناشی شده است.

در این زمینه یک ملاحظه وجود دارد که در رابطه با پول و نه پول متعلق به روسیه است. مهم ترین رویداد سیاسی آمریکا در این هفته، نقش بر آب شدن "سوپرکمیته" کنگره آمریکا است که قرار بود روش های کاهش بدهی های فدرال را پیدا کند. ناتوانی دو حزب بزرگ آمریکا برای حصول توافق حتی درباره بودجه وزارت دفاع از جمله پی آمد های ناگوار این رویداد است. حالا معلوم می شود "لئون پانتا" وزیر دفاع آمریکا پس از این شکست مجبور خواهد بود از ماه ژانویه برنامه کاهش بودجه پنتاگون را به میزان 450 میلیارد دلار طی ده سال را بکار بیندازد. اگر دقیقتر به این مساله بنگریم می بینیم که این کاهش حتی بیشتر خواهد بود.

دنیا تغییر می کند اما انسان ها نه

اگر سخنرانی دیمیتری مدودف درباره تدابیر متقابل روسیه برای پاسخ دادن به طرح های ناتو کسانس را وارد بفکر کردن می کرد، خوب بود. آیا در شرایطی که سپر موشکی کشوری را که می توانست اگر نه دوست ، حداقل شریک خوبی برای آمریکا باشد، اینقدر عصبانی می کند، وجود آن  لازم است؟

آخر مسکو درمرحله ای آماده بود اعلامیه لازم الاجرا از لحاظ حقوقی درباره عدم ضدیت سپر موشکی با روسیه را قبول کند اما حتی دادن چنین کاغذی را قبول نکردند.

شاید حالا آمریکایی فکر کنند و شاید نه.

مساله اینست که موضوع سپر موشکی در آمریکا در وضع نامعقول و غیر قابل توضیحی قرار دارد ودر نتیجه این اندیشه به مغز آدم خطور می کند که مساله در موشک ها و سلاح ها نیست بلکه در ذهنیت انسان ها است.

آخر مسکو بارها در طول تاریخ مناسبات مدودف و اوباما مجبور شده وانمود کند که ما در هر حال یکدیگررا درک کرده و دارای اختلاف نظر های بیش از حد زیادی نیستیم.

منظور از جمله لیبی و اصلا "خاور نزدیک بزرگ" است که آمریکایی های ظاهرا در حال خروج از آنجا هرج و مرج و خرابی را پس از خود باقی می گذارند. حالا سوریه و ایران مطرح است . ضمنا اوباما تا به حال بارها اعلام کرده که در رابطه با آینده هسته ای ایران با مسکو دارای تفاهم است اما آیا چنین است؟

چرا وقتی کوچکترین امکانی برای حصول توافق با ایران درخصوص  چیزی بوجود می آید، امریکا و متحدانش فورا تحریم های جدیدی علیه تهران برقرار می کنند؟

می توان تعداد زیادی از نمونه های دیگر همچون "قضیه ویکتوربوت" را بخاطر آورد. یا اینکه اعم از اینکه کسی بخواهد اتحاد شوروی را احیا کند یانه عبارت "احیای اتحاد شورویگ در آمریکا مثل حکم مجازات طنین انداز می شود. اینها حاکی از آن است که حتی نه دولتها بلکه همانا جوامع غربی برای دوری از سیاست 20 سال قبل آمادگی ندارند.

در واقع جهان طی این مدت دوبار تغییر کرده است. مثلا اکنون آمریکا و کشور های عضو اتحادیه اروپا ورشکستگانی هستند که نمی دانند با بدهی خود چکار کنند و منظره مناطق زیادی در جهان به هیچ وجه حتی شبیه وضع ده سال قبل آنها نیست.

طی این مدت هر سه رییس جمهورروسیه (یلتسین، پوتین و مدودف) فعالیت خود را با دراز کردن دست دوستی بسوی غرب آغازکرده اند. هر سه آنها در اوضاع گوناگون امکان تئوریک عضویت روسیه در ناتو البته در صورت در نظر داشت منافع امنیتی مسکو را یادآور شده اند اما ما هربار به دو چیز برخورد می کنیم: ایا روس ها با استاندارد های ما مطابقت دارند و اگر دارند چرا باید در رابطه با سپر موشکی نگران باشند؟

وضع چنین است.

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 6 آذر

 

 


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود