Rambler's Top100
RIA Novosti

پنج مانع صلح در سوریه

08/03/1392 19:01

 

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مطلب را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» با ذکر منبع مجاز است

"آلکسی ایریومینکو" (Alexey Eremenko) ویژه خبرگزاری «ریا نووستی»

 

ده ماه پس از آنکه خونریزی ها در سوریه به صورت رسمی از سوی صلیب سرخ جهانی به عنوان جنگ داخلی مورد شناسایی قرار گرفت، بالاخره مسکو و واشنگتن در حال همکاری با یکدیگر برای پایان دادن به این جنگ، دست کم از لحاظ دیپلماسی عمومی هستند.

برنامه این است که کنفرانسی - برنامه ریزی شده برای ماه ژوئن (کنفرانس پیرامون مسایل سوریه - ژنو-2) - برگزار شود که در آن رژیم سوریه و مخالفان با یکدیگر مذاکره کرده، بر روی تشکیل یک دولت انتقالی کار کرده و جنگ آغاز شده را به توافقی سیاسی تبدیل کنند.

اما سال گذشته نیز طرح مشابهی از سوی هر دو طرف و گروهی از بازیگران بین المللی در کنفرانس ژنو تصویب شد - و در هفته های بعد به دلیل ادامه درگیری ها و تیراندازی ها در سوریه این طرح کاملا "مُرد"، چون هیچ کسی از آن تبعیت نکرد. سوال این است که آیا این بار توافقات احتمالی بهتر از توافقات قبلی خواهد بود؟     Сирийские повстанцы

خبرگزاری «ریا ریانوستی» با معروف ترین و بهترین کارشناسان روسی خاورمیانه تماس گرفت و آنها پنج مشکل را اعلام کردند که بین سوریه و صلح قرار دارد.

 

رژیم از پاکسازی می ترسد

"ولادیمیر آخمدوف" (Vladimir Akhmedov) عضو موسسه مطالعات شرقشناسی آکادمی علوم روسیه می گوید: "صلح در سوریه نیازمند آن است که بخشی از تشکیلات حاکم از سمت های خود کناره گیری کنند - نه فقط رییس جمهور "بشار اسد" (که به صورت تزلزل ناپذیری تاکنون کناره گیری را رد کرده است)، بلکه بخشی از رهبری ارتش و سرویس های اطلاعاتی باید بروند".

اما این موضوع بدان معناست که مقامات دولتی (سوریه) تحت فشار به صورت داوطلبانه از قدرت کنار بروند - مساله ای که بسیار بعید به نظر می رسد. شورشیان نیز باید با آنها مصالحه کرده و پیشنهاد تضمین امنیتی به افرادی بدهند که پیش از این به صورت مرتب آنها را به اعدام تهدید می کردند.

 

مجاهدین هیچ مصالحه ای را نمی خواهند

جدای از حامیان میانه رو گروه های مخالف، سوریه با بسیاری از گروه های مسلح اسلام گرا پیوند خورده که بسیاری از آنها، از متبحرترین جهادگرانی هستند که از خارج از این کشور می آیند.

برخی از گروه های اسلامی از جمله "جبهه آزاد اسلامی سوریه" قابلیت گفتگو را دارند، اما افراط گرایانی مانند "جبهه النصره" که شاخه ای از "القاعده" است یا "جبهه اسلامی سوریه"، نه تنها بدنبال مصالحه نیستند که خواهان مرگ اسد و اجرای قوانین شریعت اسلامی هستند.

" بوریس دالگوف" (Boris Dolgov) یکی دیگر از کارشناسان مرکز مطالعات شرق شناسی اعتقاد دارد افراط گرایان تنها زمانی ریشه کن خواهند شد که میانه روهای گروه های مخالف و حکومت با هم متحد شوند، مساله ای که با توجه به دشمنی عمیق بین دو طرف بسیار بعید به نظر می رسد.

 

میانه روها ضعیف و از هم گسیخته هستند

درگیری های سوریه در حقیقت از مارس سال 2011 میلادی و به عنوان روندی صلح آمیز برای تغییرات دموکراتیک آغاز شد و میانه روها بر شاخه سیاسی مخالفان به ویژه در ائتلاف شورای ملی سوریه (SNC) تسلط داشتند. این ائتلاف به عنوان نمایندگان مردم سوریه از سوی 20 کشور غربی و عربی از جمله آمریکا، فرانسه، آلمان، قطر و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد.

اما بعد از آنکه اعتراضات به شدت توسط مقامات سرکوب و تبدیل به جنگی داخلی شد، لیبرال های تا حد زیادی جایگاه خود را از دست دادند و در نهایت با تفنگ "کالاشنیکوف" توسط رادیکال ها به حاشیه رانده شدند.

برای موفقیت مذاکرات، لازم است تا لیبرال ها بار دیگر به نقطه کانونی بازگردند که اقدامی آسان نخواهد بود. هیچ گونه توافقی بین سازمان های مختلف مخالفان و رقابت آنها برای بدست گرفتن رهبری در درون ائتلاف شورای ملی مخالفان نیست.

 

ایران و حزب الله به اسد نیاز دارند

دمشق مهم ترین متحد جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه است و راه تامین احتیاجات دیگر متحدش در منطقه یعنی جنبش شیعه حزب الله لبنان از قلمرو سوریه عبور می کند. این بدان معناست که ایران، متحدانش و دشمنان ژئوپلیتیکی آن نفعی در این مبارزه دارند:

- نیروهای حزب الله در حال مبارزه برای اسد هستند و گزارش شده که ایران تعدادی از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، یکی از شاخه های ویژه نظامیان خود را در سوریه مستقر کرده است. براساس گزارش برخی از رسانه ها، 120 هزار نیروی داوطلب در ایران آماده اضافه شدن به درگیری ها در سوریه هستند تا مانع از سقوط اسد شوند.

- این باور وجود دارد که اتحادیه عرب - بیشتر 22 عضو اتحادیه عرب، کشورهایی با اکثریت جمعیت سُنی مذهب هستند و به صورت سنتی مخالف ایران شیعی - تسلیحات مورد نیاز مخالفان سوریه که اکثر آنها جهادی هستند را تامین می کند. " ولادیمیر آخمدوف" اعتقاد دارد آنها از طرحی برای کنار گذاشتن رادیکال های مذهبی به نفع لیبرال ها حمایت نمی کنند که بیشتر آنها از نظر فکری سکولار هستند، بنابراین آنها متقاعد شده اند که بیش از اندازه در این موضوع دخالت نکنند.

- آخمدوف می گوید دشمن دیگر ایران، آمریکا به همراه اتحادیه اروپاست که برای شورشیان سوریه هرچیزی را به جزء تسلیحات جنگی فراهم می کند - دارو، وسایل ارتباطی و ماشین های جنگی. در صورتی که مذاکرات آتی شکست بخورد، مسلح کردن آزادانه مخالفان اسد برای غرب "طرح ب" یا "طرح دوم" است، زیرا به سختی می تواند به مذاکرات صلح بیانجامد.

از سوی دیگر، ایران که در زمان جنگ هشت ساله خود از حمایت های سوریه برخوردار بوده، همچنین به منظور کمک به اقتصاد ورشکسته این کشور دو خط اعتباری در مجموع به مبلغ چهار میلیارد دلار در اختیار دمشق قرار داده است. همچنین بخشی از گندم مورد نیاز سوریه، از طریق ایران به عراق و سپس به سوریه منتقل می شود.

 

چگونه تعصبات شدید فروکش می کند؟

بنا به گفته یکی از تحلیلگران، شدت و طبیعت خشونت ها در سوریه به زمان "قرون وسطی" تبدیل شده است. متخصصان می گویند به نظر می رسد که بیشتر خشونت ها و سبعیت های صورت گرفته در سوریه توسط جهادگران خارجی، گروه کوچکی از نیروهای دولتی و جنایتکارانی که در اغتشاشات زمان جنگ از زندان ها فرار کرده اند، انجام شده است.

اما فیلم منتشر شده از یک شورشی در ماه آوریل که نشان می دهد وی قلب و جگر یک سرباز دشمن را می خورد، یک اقدام معمولی قومیتی در سوریه بود که براساس گزارش های منتشر شده ناشی از جنون این فرد بعد از شکنجه دوست و خانواده اش بدست نیروهای اسد صورت گرفته است.

"ایرینا زیویاگلسکایا" (Irina Zvyagelskaya) کارشناس موسسه دولتی روابط بین الملل می گوید: "این کشور با خشونت مسموم مسموم شده است".

هیچ درگیری داخلی به همراه وحشی گری های آن تا ابد ادامه نیافته است - به عنوان مثال رواندا، بالکان یا قفقاز - اما برای پایان دادن به آن (یا دست کم توقف آن) نیاز به مداخله جدی خارجی، از جمله در قالب ارسال نیروهای حافظ صلح است. در مورد سوریه، هیچ یک از واسطه های امتحان پس داده صلح از جمله مسکو و واشنگتن تمایلی برای اعزام نیرو به انی کشور از خود نشان نداده و اجازه داده اند تا تعصبات به شیوه خود فروکش کند، بنابراین می توان دهه ها برای صحبت کردن، وقت داشت.

به نظر بسیاری از کارشناسان، از جمله تحلیلگران ایرانی و غربی، درگیری ها در سوریه از یک جنگ داخلی به جنگی منطقه ای و قومی - مذهبی بین کشورهای منطقه تبدیل شده که در پس مخالفان و دولت، ایران، ترکیه، عربستان سعودی، قطر و مصر با هم می جنگند و این نبرد بیش از آنکه تاکتیکی باشد، حیثیتی است.

 

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 8 خرداد

اخبار مرتبط
19:10 25.06.1392 ابتکار روسیه، حسن نیت سوریه و لزوم پاسخ آمریکا
22:43 10.06.1392 حمایت ایران از سوریه تا کجا ادامه خواهد داشت؟
16:17 18.04.1392 بان کی مون به قطع عملیات جنگی در سوریه در ماه رمضان فرا خواند
20:24 10.03.1392 کری در مورد شرکت اپوزیسیون سوریه در کنفرانس ژنو شک ندارد