10:43
8/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

روسیه تغییر شکل مسئله کره را پیشنهاد می کند

20:41 | 1390 / 06 / 02

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود  اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است

"فئودور لوکیانوف"، ویژه خبرگزاری «ریا نووستی»/

هر سفر "کیم چن ایر" رهبر کره شمالی با توجه زیادی مواجه می شود. این رجل سیاسی عملا هیچ وقت سفر نمی کند به غیر از سفرهای دائمی به چین و همچنین سفر هر ده سال یکبار به روسیه. به همین خاطر سفر به روسیه از طریق سیبری یک واقعه غیر طبیعی محسوب می شود. نمی توان از تحول جدی دیپلماسی صحبت کرد چرا که رژیم پیونگ یانگ کاملا ویژگی های خاصی دارد. اما در هر حال سفر کنونی که هیچگونه نتیجه ای برای آن نمی توان پیشبینی کرد (در هر صورت نتیجه آن را اعلام نخواهند کرد) این فرصت را ایجاد می کند که از بن بست کنونی خارج شد. ارزش تلاش در آن خلاصه می شود که روش قبلی ناکارآمدی خود را نشان داده است.

از نیمه اول دهه 1990 زمانی که مشکل برنامه هسته ای کره شمالی در دستور کار بین المللی قرار گرفت، روند حل آن از مراحل مختلف عبور کرد اما زیربنای آن بدون تغییر باقی ماند. نیروهای خارجی همواره پیونگ یانگ را عاملی غیر طبیعی انگاشته اند که بازمانده فروپاشی سوسیالیسم جهانی و تهدیدی بلامنازع برای جهان و همسایگان آن بیشمار می آید. به نوبه خود کره شمالی شهرت خود را بعنوان نیرویی منزوی که توان هر کاری را دارد حفظ کرده و مقامات آن دریافته اند که فقط بدین وسیله می تواند امنیت خود را در برابر فشار و یاد حتی تغییر رژیم تامین کرد. کره شمالی در حد خود ظرفیت های خود را تحکیم بخشیده و اینکار را کاملا نمایشی انجام می دهد تا هیچکس هوسی به سر راه ندهد.

کشورهای غربی و کره جنوبی فشار اقتصادی را بر پیونگ یانگ به طور دوره ای وارد آورده اند که ضمنا بدون تردید همین مسئله به افراط گرایی کره شمالی منجر شد و زندگی مردم در این منطقه به همین خاطر همیشه در مرز فاجعه قرار گرفته است. اما کره شمالی به سرعت درک کرد که سیاست شانتاژ ثمر بخش است.

اما تصور اینکه به هراس انداختن اطرافیان برای کره شمالی  صرفا روشی برای کسب مشوق های اقتصادی است، واشنگتن و سئول را به راه اشتباهی کشانده است. بر اساس روش کنونی، به کره شمالی کمک قابل توجهی در ازای امتناع از برنامه هسته ای و موشکی پیشنهاد کرده اند. این مسئله ممکن بود که 15 سال پیش موثر واقع شود. اما از اواخر سال های 1990 بعد از یوگسلاوی، افغانستان، عراق و لیبی پیونگ یانگ داشتن کلاهک هسته ای را بعنوان تنها ضمانت مصونیت می داند و نه برگ برنده در معاملات. به همین خاطر می توان فهمید که معاوضه غیر متناسبی را به کره پیشنهاد داده اند. همکاری ها بر اساس یک مدار بسته توسعه پیدا می کنند البته تنش ها سال به سال افزایش می یابد و بحران ها بیش از گذشته خطرناک شده اند. کافیست آزمایشات هسته ای و موشکی، حادثه رزمناو "چخونان" و تیراندازی به جزیره "یپهندو" را به یاد بیاوریم. قابل توجه است که در هر مورد تصویر واضحی از حادثه رخ داده ترسیم نمی شود.

پیشنهاد روسیه روشی دیگر را در نظر دارد که می تواند الفبای همکاری را تغییر دهد. احداث خط لوله گاز از روسیه به کره جنوبی موقعیت پیونگ یانگ را تغییر می دهد. به جای عضو "سربار خانواده" که به "باج گیری" تمایل دارد، شراکت در طرحی منطقه ای به کره شمالی پیشنهاد می شود. در واقع همان موقعیتی که اوکراین نسبت به روسیه دارد و یا گرجستان در برابر آذربایجان. این مسئله نه تنها گاز مصرفی کره شمالی را تامین می کند بلکه درآمدی در ازای ترانزیت گاز به جیب پیونگ یانگ خواهد ریخت. اما مهمترین چیز الحاق کره شمالی به سیستم همکاری های اقتصادی است که می تواند آغاز برای تغییر کیفی جو حاکم باشد.

در مسیر اجرای این سناریو ممکن است موانع متعددی بوجود آید. اولا، بر خلاف تصور غرب رفتار پیونگ یانگ پیرو منطق احتیاط تا سرحد دیوانگی است که با حرکات غیر منتظره ای توام می شود. دوما، نمی توان رفتار خیرخواهانه سئول را تضمین نمود.

طرح گازی البته برای کره جنوبی هم نه تنها از نظر سیاسی بلکه از نظر اقتصادی سود آور است. اما مقامات کره جنوبی در راس "لی مون باک" شدیدا سیاست آشتی جویانه رجال سیاسی پیشین خود نسبت به همسایه شمالی را به باد انتقاد می گیرند. سوما، رفتار آمریکا کاملا قابل درک نیست. طرح روسی فرصتی برای پیشرفت است که مدتهاست در روند مذاکرات غایب بوده و این به  نفع همه است. اما آسیای شرقی پیش از هر چیز به خاطر رشد نفوذ چین منطقه ای بسیار بشمار می آید. واشنگتن نمی خواهد که ابتکار عمل را از دست خود خارج سازد. حال این سئوال مطرح است که آیا ایالات متحده پیشنهاد روسیه را تلاشی برای بدست گرفتن ابتکار عمل در این مسئله برداشت خواهد کرد یا خیر. در عوض چین نباید مخالفتی داشته باشد چرا که برای پکن هر اقدامی که به فروکش کردن تنش ها بیانجامد و موقعیت تعادل را تحکیم بخشد، قابل قبول است.

برای روسیه طرح کره یک فرصت واقعی جهت تحکیم موقعیت در آسیا بوده و این وظیفه باید طی سال های آتی هدف زیربنایی فرض شود. مسکو در شبه جزیره کره بعنوان نیرویی بیطرف محسوب می شود حال آنکه هیچیک از طرفین درگیر این مسئله نمی توانند به چنین موقعیت مشابهی برای خود افتخار کنند. به همین خاطر دورنمایی برای پیشرفت وجود دارد.

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 2 شهریورماه


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود