![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است آیا "عبدالله گل" رئیس جمهور ترکیه نامه ای از "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا به رئیس جمهور ایران می دهد و یا "هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا اصلاً چنین نامه ای به عبدالله گل نداده است؟ رئیس جمهور ترکیه که همسرش حجاب اسلامی را رعایت می کند، با "محمود احمدی نژاد" رئیس جمهور ایران که پایبندی آن به ایده های امام خمینی درباره ایران اسلامی کاملاً مغایر با وصایای کمال آتاتورک درباره حکومت غیردینی ترکیه است، درباره چه چیزی صحبت می کند؟ اینکه سفر عبدالله گل چه تغییری در امور خاور نزدیک خواهد گذاشت نیز کمتر جالب نیست. ترکیه، متفق راهبردی اسرائیل است. ایران به ایده نابودسازی اسرائیل پایبند است و آن را به کمک جنبش فلسطینی حماس و جنبش لبنانی حزب الله متحقق می کند. یکی از سناریوهای ممکن، این است که پیشرفتی برابر با عادی سازی روابط آمریکا و چین در سال های دهه 70 قرن گذشته حاصل شود. اما برخورد نظامی بین اورشلیم و تهران نیز غیر ممکن نیست که یا به توسعه طلبی ایران پایان می نهد و یا به دولت یهودی. گزینه ها هر یک منافی دیگری هستند، اما حرکت های مرکب و قابل پیشبینی، مغایر با طبیعت خاور نزدیک اند. بویژه زمانی که روسای جمهور ترکیه و ایران دیدار می کنند، کشورهایی که وارث امپراطوری هایی هستند که طی صدها سال بر جهان اسلام از اقیانوس اطلس تا هندوستان حاکم بودند. اجلاس سران در تهران نشان خواهد داد که روابط متفقانه بین ترکیه و ایران تا چه حد واقعیت پذیر است. غیر ممکن نیست که این دیدار تنها یک زورآزمایی پیش از برخورد بین ملی گرایی ابرقدرت مابانه پارسی به همراه ایدئولوژی اسلام شیعی با ملی گرایی ابرقدرت مابانه ترکیه صاحب میراث سنی باشد. بی دلیل نیست که نه تنها در پایتخت های کشورهای ابرقدرت پیگیر این دیدار هستند. آنچه که رخ می دهد بیشتر به آذربایجانی ها، ارامنه، اعراب و کردها مربوط است. پشت صحنه در این اجلاس تعداد بیشتری از سران قدرت های منطقه ای و جهانی شرکت خواهند کرد. اینکه آیا گاز ایران از طریق ترکیه به اروپا می رود، تنها مسئله ای درباره پروژه رنج کشیده نابوکو نیست. این موضوع تمامی مباحث درباره منابع سوختی حوزه خزر، کلید روابط روسیه و اتحادیه اروپا، آمریکا و ترکمنستان، آذربایجان و قزاقستان است. امروز ترکیه، تقاطع منافع استراتژیک کشورهای پیشتاز جهان است. موضع آن طی ده ها سال تعیین کننده تناسب نیروها در منطقه و ورای آن خواهد بود. دولتمردان ترکیه جایگاهی که کشورشان باید در نظام جهانی داشته باشد را بسیار گسترده تر از چارچوبی می دانند که کشور طی قرن بیستم در آن بود. ترکیه دیگر آماده نیست که خود را با نقش جناح راستی ناتو که در صف انتظار پذیرش برای ورود به اتحادیه اروپاست، محدود کند. ترکیه اکنون فعالانه همسایه ها را تست می کند، ائتلاف سازماندهی می کند، رقبا را با هم برخورد می دهد و در جستجوی "جای خود زیر آفتاب" در جهان آینده است. در نظر آنکارا، مسکو، بروکسل و تهران، تنها حاشیه هستند. حال باید فهمید که آیا یک چنین چیزی مناسب دیگر بازیگر بلندپرواز منطقه ای، ایران، هست یا خیر. مسکو، روزنامه کامرسانت، خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 21 اسفند |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|