![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است "فئودور لوکیانوف"، ویژه خبرگزاری «ریا نووستی»/ پارلمان گرجستان نسل کشی چرکس ها در امپراطوری روسیه را برسمیت شناخت و "گیوی تارگامادزه" رییس کمیته دفاع و امنیت پارلمان گرجستان پیشنهاد کرد که این روند ادامه پیدا کند و مسئله نسل کشی دیگر اقوام قفقاز شمالی نیز مطرح شوند. اندیشه سیاسی و هدف از این حرکت تفلیس مشخص است. اما این تردید بوجود می آید که تا چه اندازه مقامات گرجستان مقیاس ریسک موجود را ارزیابی می کنند. از زمان "جنگ پنج روزه" (اوت سال 2008) روابط میان روسیه و گرجستان قطع شده اما اوضاع کاملا با ثبات است. حتی ناظران اروپایی به طور غیر رسمی اعتراف می کنند که ورود نیروهای روسی به اوستیای جنوبی و آبخازی امنیت در منطقه را تحکیم بخشیده است بعبارت دیگر تحریکات در مناطق مرزی متوقف شده است. محاسبات طرف روسی برای سقوط حکومت "میخاییل ساآکاشویلی" رییس جمهور گرجستان درست از آب در نیامدند. حتی از برخی از نظرات، شکست در این جنگ به نفع وی شد: حامیان غربی نتوانستند که از حمایت سیاسی تفلیس دست بردارند که مهمتر از حمایت مالی است اگرچه روابط نسبت به شخص رییس جمهور به طور محسوسی رو به سردی گراییده است. به غیر از این در برابر تفلیس مشکل دیگری بوجود آمده: افت جمعی علاقه نسبت به موضوع گرجستان. سلسله مراتب اولویت های آمریکا و اروپا به طور محسوسی تغییر کرده اند- از جمله به خاطر اوضاع در دیگر مناطق جهان و از طرف دیگر به خاطر مشکلات داخلی. در این میان سهم اصلی سیاست خارجی و اقتصادی گرجستان یعنی توجه غرب و مبارزه به خاطر آن انتخاب کاملا عاقلانه مقامات گرجستان بشمار می آید. در این میان فقط یک راه عینی برای چنین جلب توجهی وجود دارد: تحریک مناقشه با مسکو. تفلیس در حال حاضر تنها عامل تاثیر بر مسکو یعنی تلاش روسیه برای الحاق به سازمان تجارت جهانی را در دست دارد. این مسئله به گرجستان امکانی برای نوعی معامله می دهد اما نه در خصوص مسائل اصولی چرا که روسیه میدان برای ترکتازی نمی دهد بعبارت دیگر مسکو آنچه که تصمیم برسمیت شناختن دو جمهوری (اوستیای جنوبی و آبخازی) را تحت تردید قرار دهد را قبول نخواهد کرد. اگر تفلیس لجاجت بخرج دهد، به احتمال قوی روسیه به جای چنین سازی از الحاق دست خواهد کشید. مواضع غیر مشخص در خصوص الحاق روسیه به سازمان تجارت جهانی از سوی گرجستان از نظر جلب توجه غرب کارساز نیست. اینجا برعکس آمریکا و اتحادیه اروپا به گرجستان توصیه می کنند که لجاجت به خرج ندهد چرا که الحاق روسیه با سازمان تجارت جهانی به نفع آنها نیز هست. قفقاز شمالی منطقه ای محترقه در فدراسیون روسیه محسوب می شود و یکی از نقاط آسیب پذیر مسکو. مقامات گرجستانی نیز در حین انتخاب راستای ضربه، بدون تردید این مسئله را در نظر خواهند گرفت. در این میان تفلیس با انتخاب چنین موضوع حساسی به نظر می رسد که کاملا تصور نمی کند که این بومرنگ ممکن است به عقب برگردد. اولا بی ثباتی قفقاز شمالی ممکن است که موجبات رضایت سیاستمداران تفلیس را فراهم آورد اما خود گرجستان از آنچه که در کنار مرزهایش اتفاق خواهد افتاد در امان نخواهد بود. جنگ در چچن مشکلات زیادی را برای این جمهوری بوجود آورده بود که در آن زمان حتی در شرایطی قرار نداشت که از ورود جنگجویان به خاک خود جلوگیری کند. دوما، مسکو بعید به نظر می رسد که در برابر تزلزل اوضاع در قفقاز شمالی توسط تفلیس خاموش بنشیند. اگر این طور تصور شود که هدف تفلیس جلب توجه است احتمالا پاسخ مسکو نیز به نفع او خواهد بود. حداقل از نظر تاکتیکی بهانه ای خواهد شد که به قیم های کشورهای غربی متوسل شود. اما این نیز یک بازی خطرناک با نتایجی غیر قابل پیشبینی است. حتی اگر فرض بگیریم که آمریکا (اروپا را در حال حاضر به خاطر افت سیاسی می توان حساب نکرد) در آینده نشان دهد برای ریسک کردن به خاطر تفلیس حتی بیش از سه سال پیش آمادگی دارد، تشنج اوضاع ممکن است در زمانی رخ دهد که غرب کاملا درگیر مسائل دیگر است. بعلاوه آنکه به نظر می رسد که جهان در انتظار اتفاقات ناگهانی زیادی است. خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 6 خردادماه اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|