09:10
25/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

آیا بیانیه شدیداللحن مدودف و عقیده شخصی پوتین، بازی آنها است؟

12:40 | 1390 / 01 / 04

 

مسکو، 4 فروردین، خبرگزاری« ریا نووستی»/ بیاناتی که "دمیتری مدودف"(Dmitry Medvedev) رییس جمهور و "ولادیمیر پوتین" (Vladimir Putin) نخست وزیر روسیه روز دوشنبه با فاصله چند ساعت درباره اوضاع لیبی ایراد کردند، برخی از کارشناسان را وادار کرد دوباره درباره میزان استحکام اتحاد این دو سیاستمدار صحبت کنند. با این حال یک منبع در کرملین به خبرگزاری« ریا نووستی» گفت سخنرانی مدودف قبلا برنامه ریزی شده بود و ربطی با سخنان پوتین نداشت.

تعدادی از کارشناسان سیاسی هیچ دلیلی برای صحبت درباره تضاد های اصولی میان رییس جمهور و نخست وزیر مشاهده نکرده و بعید نمی دانند که بیانات مدودف و پوتین بخشی از یک بازی در صحنه سیاست خارجی باشد.

ابتدا پوتین عملیات نیروهای ائتلافی در لیبی تحت عنوان"ادیسه سحرگاه" را مورد تفسیر قرار داد. وی در گفتگو با کارگران کارخانه "ووتکینسک" در جمهوری "اودمورتیا" روسیه از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد بشدت انتقاد کرده و گفت این قطعنامه اجازه تهاجم خارجی به یک کشور مستقل را می دهد. نخست وزیر روسیه  قطعنامه شورای امنیت را "ناکامل و ناقص" نامیده و گفت این قطعنامه شبیه "فراخوان قرون وسطایی به لشگر کشی صلیبی" است. ضمنا پوتین تاکید کرد دولت به سیاست خارجی نمی پردازد و این عقیده شخصی وی درباره اوضاع در لیبی است.

مدودف چند ساعت بعد از این بیانیه سخنانی در رابطه با اوضاع در لیبی ایراد کرد. وی به محتاط بودن در ارزیابی ها در رابطه با اوضاع در لیبی و به عدم استفاده از عباراتی همچون " لشگر کشی های صلیبی" فرا خواند که "در ماهیت امر به برخورد تمدن ها منجر می شود".Дмитрий Медведев

بازی دشوار؟

منبع خبرگزاری« ریا نووستی» در کرملین ضمن پاسخ دادن به این پرسش که آیا قبل یا بعد از بیانیه نخست وزیر در ووتکینسک درباره سخنرانی رییس جمهور تصمیم گیری شده، گفت:"مسلما رییس جمهور قصد داشت شخصا عملیات در لیبی را مورد تفسیر قرار داده و رویدادها را مستقل از نخست وزیر ارزیابی کند".

"دمیتری بادانوفسکی" کارشناس سیاسی بیانیه رییس جمهور را قانونمند می داند.

وی گفت:"معلوم بود که مدودف سخنرانی خواهد کرد. این با توجه به منطق رویدادها از جمله با توجه به اینکه قرار بود وی قبل از مذاکره با "رابرت گیتس" وزیر دفاع آمریکا بیانیه ویژه ایراد کند،کاملا واضح بود. بنظر من همچنین کاملا واضح بود که پوتین نیز به این یا آن شکل ابراز عقیده خواهد کرد. به این ترتیب معلوم بود که هر دو رهبر درباره این موضوع صحبت خواهند کرد.

دمیتری بادانوفسکی خاطر نشان کرد:" بنظر من این نکته بار دیگر ثابت می کند که وضع کاملا هماهنگ شده بود. این از لحاظی بازی مشترک ،بازی بغرنج و دشوار و مدل تازه ای  است. این برقراری ارتباط با اقشار گوناگون جامعه در چنین وضع بسیار بغرنجی است. کاملا معلوم بود که هم هم مدودف و هم پوتین سخنرانی خواهند کرد و بنظر من این یک برهان دیگرحاکی از آن است که ما با منطق مشترک اقدامات سر وکار داریم که غیر منتظره، بسیار بغرنج و غیرعادی اما مشترک است".

"دمیتری آرلوف" متخصص سیاسی دیگر روسیه  اصلا تفاوت های محسوسی در بیانات دو سیاستمدار مشاهده نمی کند.

وی می گوید:" مدودف موضع رسمی روسیه را مطرح کرد. وی قطعنامه را یادآور شد. مخاطبان پوتین و سخنرانی وی بیشتر مردم داخل روسیه بود. باید متذکر شد که چارچوب بیانات گوناگون بود: مدودف موضع رسمی را اعلام کرد و پوتین عقیده شخصی یک ساستمدار معروف و پر طرفدار را ابراز نمود".

آرلوف تاکید کرد:" برای صحبت درباره انشعاب در مواضع دو سیاستمداری که مدتهاست بطورهماهنگ فعالیت می کنند، باید بیانات، اقدامات و تصمیمات جامعی در دست باشد". ضمنا تفاوتها در تصمیمات باید بنیادی بوده و مسایل سیاست داخلی و خارجی و استراتژی رشد کشور را در برگیرد. ما فعلا چنین چیزی را مشاهده نمی کنیم و و بیانیه درباره مساله لیبی دو بعد خط مشی روسیه درباره مساله لیبی را بازتاب می دهد.

شاید این وضع مفید و مناسب باشد

"میخاییل رمیزوف" رییس انسیتوی استراتژی ملی در وضع فعلی در رابطه با لیبی "دوگانگی معینی" را مشاهده می کند. وی به این نکته جلب نوجه کرد که سیاست خارجی در حیطه صلاحیت نخست وزیر قرار ندارد.

وی گفت:" پوتین با بیانیه خود درباره این موضوع، تاکید کرد که نه فقط مقام مسئول بلکه سیاستمدارفعالی است. سیاستمدار فعالی که خود را در صحنه بسیارگسترده سیاست و نه فقط در محدوده رسیدگی به مسائل و منافع اداری موجود در حیطه مسئولیت خود می بیند.البته این به خودی خود می تواند عامل مشخص تشنج زا باشد".

با این وجود رمیزوف بر آن است این بیانیه "امکان می دهد میدان بزرگتری جهت مانوردهی برای سیاست خارجی روسیه بوجود آید".

وی خاطرنشان کرد:"این سیستم حکومتی قطبی در مسایل سیاست خارجی شاید بسیارمفید باشد. آخر سیاست خارجی آمریکا نیز بر اساس دو قطب استوار شده است: رای دولت و در راس آن رییس جمهور و رای اکثریت کنگره یا مجلس سنا از سوی دیگر، اما تمام این کارها در چهارچوب وحدت نظر معین درباره منافع ملی انجام می شود. در کشور ما نیز چنین "دو صدایی" در سیاست خارجی امکان پذیر است چون  میدان وسیع تری جهت مانوردهی برای دیپلماسی بوجود آورده و امکان می دهد از وارد شدن فشار بیش از حد جلوگیری شده و برخی از مواضع غیر رسمی اتخاذ شود که اکنون پس از صدور قطعنامه درباره مساله لیبی نکته مهمی است .

 


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود