خوانندگان گرامی!
شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.
برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید
محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد
استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است
همه ساله با تمام شدن فصل زمستان و آمدن بهار، روز 20 مارس با فرا رسیدن فصل بهار در آذربایجان عید نوروز جشن گرفته می شود.
طی مصوبه کابینه وزیران آذربایجان، از تاریخ 20 تا 28 مارس تعطیل محسوب می شود.
جشن نوروز بعنوان عید فرا رسیدن بهار شکوهمندانه برگزار می شود.
جشن گرفتن عید نوروز بمعنی استقبال از سال نو و اولین روز بهار است. روز اول بهار با گردش یکساله خورشید توجیه می شود.
به نظر دانشمندان، این عید بسیار قدیمی است. طبق مطالعات علمی، ابتدای عید نوروز به دوران کهن- دوران زندگی زرتشت پیامبر مربوط و قدمت آنرا حداقل 3700 و حداکثر تا 5000 سال می دانند.
در منطقه واویلون قدیم این عید در روز 21 ماه نیسان (مارس، آوریل) جشن گرفته شده و 12 روز ادامه داشت. این 12 روز دارای مراسم و آئین ها و تفریحات مخصوص خود بود. در نخستین منبع کتبی ذکر می شود که عید نوروز در سال 505 قبل از میلاد پدیدار شده است.
علمای اسلام همواره برای ارایه جلوه دینی به این عید سعی می کنند. لیکن نخبگان برجسته ای همچون فردوسی، رودکی، آویسنا، نظامی، سعدی، حافظ و دیگران نیز قدمت عید نوروز را قبل از اسلام می دانند. از بین نوشته های مربوط به تاریخ پیدایش عید نوروز می توان "سیاست نامه" نظام الملک و "نوروزنامه" عمر خیام و سایر آثار را ذکر کرد.
در زمان شوروی عید نوروز بطور غیر رسمی برگزار می شد، زیرا مراجع دولتی وقت اجازه نداده و افراد را تحت تعقیب قرار می دادند. با وجود همه اینها، ضمن پایبندی به سنتهای کهن، هر خانواده آذربایجانی این عید را جشن می گرفت.
زنده شدن طبیعت و حیات از نوروز آغاز می شود و مردم آذربایجان این عید را با شکوه فراوان و از یک ماه قبل جشن می گیرند. بطوری که روزهای چهار شنبه هر هفته به ترتیب چهارشنبه آب، چهارشنبه باد، چهارشنبه آتش، چهارشنبه خاک (چهارشنبه سوری) جشن گرفته می شود.
عید نوروز مملو از سنتها و بازیهای قدیمی است. از بین سنتهای کهن می توان "خدر الیاس" (علامت حاصلخیزی و شکوفایی)، "کوسا- کوسا"، بازی با مزه میدان (علامت فرا رسیدن بهار) و نگاه به فال را ذکر کرد.
اداب و رسوم مربوط به آب و اتش نیز جلب توجه می کند. آذربایجان به عنوان کشور آتش در این زمینه دارای سنن غنی است و علامت صافی و پاکی را نشان می دهد. قبل از عید نوروز در اخرین چهارشنبه صرف نظر از سنین همه باید از روی خرمن آتش بپرند و نه کم و نه بیش هفت بار و هربار نیز با ید بگوید : زردی من از تو، سرخی تو از من.
این خرمن آتش هیچ وقت با آب خاموش نمی شود. پس از خاموشی این خرمن آتش پسران و دختران خاکستر آن را جمع می کنند ، در جویبار می ریزند. این بدان معنی است که بدبختی اعضای خانواده با خاکستر جویبار دور ریخته می شود.
صافی با آب نیز با تمیزی آب سنجیده می شود. در آذربایجان تمام رسوم و آدابی که بستگی با آب دارد ، ارتباط مستقیمی با سال جدید دارد. انسان ضمن پریدن از روی آب در سال جدید تمام گناههای سال گذشته خود را به اصطلاح می شورد. علاوه بر ان ، اعضای خانواده در شب چهارشنبه اخر قبل از این که بخوابند ، روی یکدیگر آب می پاشند.
مثلی است معروف که می گویند شب چهارشنبه اخر تمام آبهای جاری متوقف می شوند و همه به ان سجده می کنند حتی درختها نیز خم می شوند. اگر کسی شب عید و سال جدید از این آب بنوشد ، در سال جدید مبتلا به هیچ بیماری نمی شوند.
تمام زیبایی عید نوروز زمانی که سال گذشته جای خود را به سال جدید تحویل می دهد ، نمایان می شود. در این لحظه طبق آداب و رسوم قدیمی به افتخار عید نوروز اتش فشانی آغاز می شود .
ن.دوبروین در قرن 19 در این خصوص نوشته بود: صدای شلیک توپها در شهرها و روستاها از فرارسیدن بهار در آذربایجان خبر می دهد. آدام اوله آریوس که شاهد عینی چگونگی مراسم عید نوروز در آذربایجان بود در سال 1637 نوشته: منجمان از طریق دستگاه ویژه و ساعت آفتابی ارتفاع آفتاب و برابری شب و روز را تعیین و اعلام کردند: بهار آمد. این موقع صدای شلیک توپ در تمام شهر شینده شد و صدای موسیقی پشت دیوارهای برج های شهر شنیده شد . بدین طریق عید بهار آغاز شد.
آذربایجانی ها به سفر عیدی نیز توجه خاصی نشان می دهند. روی سفره باید هفت نوع غذا که با حرف سین آغاز می شود چیده شود. در این سفر باید سماخ ،سود(شیر) ، سمنو ، سبزه و ... باشد، علاوه بر ا ن روی سفره عیدی باید آئینه و شمع ها چیده شود و تخم مرغهای رنگینی نیز سفره عیدی را تزئین می بخشند. هر یک از آنها رمز ویژه دارد: شمع به معنای آتش و روشنایی است ( برای حفظ انسانها از چشم زخم )آینه نیز به منزله روشنایی است .
طبق رسم روز اول عید همه باید در منزل خود و پیش خانواده باشد. مثلی است معروف که می گوید : اگر عید در منزل نباشی، هفت سال تمام دور از منزل بسر خواهی برد.در گذشته درهای ورودی هیچ وقت بسته نمی شد. روز اول سال جدید در تمام منازل همه شب روشنایی باید باشد ، چرا که تاریکی بهمراه خود بدبختی بهمراه خواهد داشت. روستا نشینان ضمن برگزاری عید نوروز تعیین می کنند که سال چگونه خواهد بود: با خشکسالی رو به رو خواهند شد و یا محصول مناسبی خواهندداشت. گفته می شد که روز اول نوروز از بهار است ، دوم از تابستان ، سوم از پاییز و چهارم از زمستان. اگر روز اول بدون باد و باران باشد حاکی از آن است که در بهار جاری برای کشاورزان شرایط خوبی فراهم خواهد شد. در غیر اینصورت ، یعنی اگر باران ببارد و باد بوزد ، تمام بهار هوا دلخواه نخو اهد بود. در سه روز دیگر نیز چگونگی تابستان ، پاییز و زمستان تعیین می شد.
نوروز عید شادی و سرور است . عید نوروز جشنی است که تمام هستی ملت آذربایجان را در خود منعکس می کند.
خبرگزاری ترند، خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 30 اسفندماه