![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است پروفسور "ولادیمیر ساژین" کارمند ارشد علمی انستیتو خاور شناسی آکادمی علوم روسیه در مصاحبه ای اختصاصی با «ریا نووستی» تغییرات اخیر در لحن روسیه نسبت به ایران را در درجه اول بعلت رویکردهای اخیر تهران دانست و به نبود وحدت در بین نخبگان سیاسی ایران اشاره کرد. پرسش: تغییر در لحن "دمیتری مدودف" رئیس جمهور فدراسیون روسیه در رابطه با ایران در دیدار با "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا در سنگاپور گویای چه چیزی می تواند باشد؟ پاسخ: من فکر می کنم که در موضع روسیه در رابطه با برنامه هسته ای ایران تصحیحاتی صورت گرفته است. این به نظر من بنا به دو دلیل می باشد: اول، رویکرد خود ایران در این مسئله؛ دوم، تغییر در موضع آمریکا پس از روی کار آمدن باراک اوباما. من می خواهم تاکید کنم که هیچگاه از نظر استراتژیک بین کشورهای 1+5 (میانجیگران حل مسئله هسته ای ایران: روسیه، آمریکا، بریتانیا، فرانسه، چین و آلمان) اختلافی وجود نداشته و ایران نباید امکان ساخت بمب هسته ای را داشته باشد. اما از نظر تاکتیکی برای دستیابی به این هدف اختلاف نظراتی بین روسیه، آمریکا، اروپای غربی و چین وجود داشتند. طی مدت اخیر، رویکرد ایران، یعنی سازش ناپذیری، به تدریج سبب تغییر در موضع کشورهای 1+5 شده است که این هم شامل روسیه و هم اروپای غربی می شود. در یک سال اخیر، سران کشورهای اروپایی برخوردی سختگیرانه تر با ایران را به نسبت یک سال قبل پیشه کردند و روسیه هم همینطور. اوج آن نیز این بود که ایران به طرح 1+5 برای تبدیل 1200 کیلوگرم اورانیوم غنای پایین موجود در این کشور، در ابتدا در روسیه و سپس در فرانسه پاسخ مثبتی نداد. این یکی از گزینه های خوب برای حل مشکل هسته ای ایران بود... اما ایران پاسخ مثبتی نداد. این سیاست دائمی ایران است که گاه می گوید "آری" و گاه "خیر". ایران امروز می گوید "خیر"، سپس می گوید "شاید"، بعد از آن هم "آری"، و آخر سر می گوید "شما درست متوجه نشدید". به نظر من، این برای به درازا کشاندن خود روند است. زیرا از زمانی که مذاکرات در جریان هستند، طی 6 سال، ایران از چند ده سانتریفیوژ به 7 هزار سانتریفیوژ رسیده و دومین کارخانه غنی سازی را باز کرده است. و موضع روسیه نیز بیشتر بعلت چنین اقداماتی از سوی ایران تغییر می کند. اما می خواهم خاطر نشان کنم که روسیه همچنان بر این موضع پایبند است که برنامه هسته ای ایران را باید به روش صلح آمیز حل کرد. پرسش: این احتمالاً هشداری به ایران بود؟ پاسخ: بطور قطع این یک هشدار بود. و در اصل ایران هیچ از این خوشش نخواهد آمد. زیرا سیاست ایران در رابطه با معترضین خود در سال های اخیر، ایجاد شکاف در وحدت 1+5 بود. این هدف و ایده اصلی بود. در برخی مراحل چنین سیاستی موفقیت آمیز واقع شد. اما اکنون در ایران حس کردند که صبر 1+5 رو به پایان است و هرچه بیشتر وحدت پدیدار می شود. این ایران را نگران می کند. و اعلامیه های اخیر در این کشور در رابطه با نارضایتی از موضع روسیه در همه راستاها حس می شود. یکی از نمونه های آن نیز واکنش به مسئله عرضه مجموعه های موشکی اس-300 است. من فکر می کنم که این وحدت 1+5 می تواند تهران را تا حدی به سازش سوق دهد. اما دشواری در این است که در بین نخبگان سیاسی ایران وحدت وجود ندارد. در آنجا موضعی واحد در رابطه با اینکه چگونه عمل کنند، وجود ندارد و مشکل توسعه آتی اوضاع نیز همین است. خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 25 آبان ماه
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|