11:11
25/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

آمریکا-ایران: عقب نشینی پیروزمندانه (بخش چهارم و آخر)

16:40 | 1387 / 04 / 13

 

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات آخر هفته در سایت درج خواهند شد.

برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید

نظرات نویسندگان مقالات ممکن است مغایر با موضع خبرگزاری «نووستی»  باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است

کمی بیش از شش ماه برای دولت جرج بوش باقی مانده است که مسئله هسته ای ایران را حل کند. در این میان همه سیاستمداران و کارشناسان بزرگ واشنگتن، سیاست بوش در قبال ایران را مغلوب نامیده اند.

"نرگس اسدووا" مفسر خبرگزاری «نووستی» تلاش می کند که اتهامات وارده به جرج بوش و این که آیا گزینه های دیگری برای حل مسئله هسته ای ایران وجود دارد یا خیر را روشن سازد. در ایران راستا مصاحبه ای با "کلیف کاپچان" یکی از بانفوذترین کارشناسان واشنگتن در رابطه با مسئله ایران، مدیر مرکز آمریکایی اروپا و اوراسیا و عضو حزب دموکرات آمریکا را می خوانید، درباره اینکه دولت آتی آمریکا باید چگونه برخوردی نسبت به حل مشکل هسته ای ایران داشته باشد.

می گویند که چند هفته پس از حمله نیروهای ائتلاف به عراق، ایرانیان به آمریکا پیشنهاد دادند که در امور امنیتی و انرژی همکاری کنند. اما دیک چینی معاون رئیس جمهور آمریکا از همکاری امتناع کرده و اعلام کرد که هدف آمریکا تغییر رژیم در تهران است. آیا می توان در این باره صحبت کرد که واشنگتن در آن زمان مرتکب اشتباه شد؟

-حقیقتاً پس از روی کار آمدن بوش بر سر قدرت، ایرانیان از طریق سوئیس پیشنهاد دادند که تمامی مسائلی که سبب نگرانی آمریکا هستند را بررسی کنند. و این که دولت بوش از بررسی امتناع کرد، اشتباه جدی آن بود. بسیاری از اقدامات در این دولت در راستای تغییر رژیم در ایران بود و نه برای حل مشکل هسته ای و یا مسئله دخالت ایران در عراق. طی دو-سه سال گذشته، دولت بوش واقع گرایانه تر به مسائل نگاه می کند، اما قطار دیگر گذشته است. ایرانیان تعداد سانتریقیوژها برای غنی سازی اورانیوم را تا 1500-3000 افزایش داده و قصد دارند 9000 سانتریفیوژ دیگر نیز بسازند. آنها دیگر در مذاکره ذینفع نیستند.

-سناتور جان مک کین چندی پیش اعلام نمود که آمریکا بعلت موضع روسیه نمی تواند از تحریمات موثری علیه ایران استفاده کند. بعقیده شما چه تحریماتی می تواننند موثر باشند؟

-خب، بعنوان مثال، اگر کشورهای عضو سازمان ملل متحد درباره تحریم بخش انرژی ایران توافق کنند. اما چنین چیزی رخ نمی دهد. در اصل بدلیل اپوزیسیون چندین ساله و همیشگی روسیه و چین و نیز کشورهای عضو جنبش عدم تعهد. روسیه از همان ابتدا نگذاشت که علیه ایران  تحریماتی واقعاً سختگیرانه اتخاذ شوند که بتوانند تهران را وادار به امتناع از توسعه برنامه هسته ای خود سازند. چین نیز موافق نیست که تحریماتی شدید در بخش انرژی اتخاذ شوند، چرا که 11.5% از نفت وارداتی چین از ایران است.

-شما زیاد به ایران سفر می کنید، بگویید لطفاً تحریماتی که از سوی جامعه جهانی اعمال شده اند، تاثیری بر اقتصاد ایران داشته اند؟

-تاثیر اندک است. حقیقتاً این که این تحریمات اثر ندارند، بدین معنا نیست که هیچ تحریمی کارآیی نخواهد داشت. اما از آنجایی که بعید است سازمان ملل متحد بتواند درباره اعمال تحریماتی سختگیرانه تر توافق کند، بنظر من دیر یا زود ایران به قدرتی هسته ای تبدیل می شود.

-درباره تلاش های آمریکا برای تغییر رژیم از داخل چطور؟ امروز بیکاری در ایران به 20% رسیده است و مردم از سیاست اقتصادی دولت محمود احمدی نژاد ابراز نارضایتی می کنند. آیا امیدی به این هست که در ایران انقلاب دیگری رخ دهد و رژیم کنونی سرنگون شود؟

-به اعتقاد من یکی از محاسبات اصلی بسیاری از اعضای دولت جرج بوش در اطمینان آنان بدین است که آمریکا می تواند در ایران انقلابی ایجاد کند که منجر به تغییر رژیم شود. هر گونه تغییری در کشور باید از پایین رخ دهد و یا در بین دولتمردان ایرانی متولد شود، در صورتیکه آمریکا هیچ امکانی برای تاثیر گذاری در تغییر رژیم ندارد.

-چندی پیش آمریکا تحریماتی یکجانبه علیه سه بانک بزرگ ایرانی و از جمله بزرگترین  بانک کشور، یعنی بانک ملی و نیز علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اتخاذ کرد. این تحریمات چه تاثیری داشتند؟

-تحریمات بر نظام بانکی، جدی ترین تحریمات هستند. اکنون هیچ بازرگانی در ایران نمی تواند برای انجام معاملات از دلار آمریکا استفاده کند. هیچ بانک خارجی نمی تواند عملیات دلاری شرکت های ایرانی را انجام دهد که مشمول این تحریمات قرار گرفته اند. از جمله بانک ملی، باید تمامی عملیات بانکی خود را به هر ارزی بغیر از دلار انجام دهد. اما مشکل تحریمات مستقیم آمریکا در این است که ارزهای بسیاری وجود دارند: بیش از 80% قراردادهای نفتی ایران به یورو و سایر ارزها پرداخت می شوند. ایران شرکای بسیاری دارد و این تحریمها چندان موثر نیستند.  

-آیا آمریکا می تواند شرکای اروپایی خود را متقاعد کند که به تحریمات بانکی علیه ایران ملحق شوند؟

-دولت های نیکلا سارکوزی (رئیس جمهور فرانسه) و گوردون براون (نخست وزیر انگلیس) آماده همکاری با آمریکا هستند، دولت ایتالیا نیز مواضع خود را به ما نزدیک می کند. اما اسپانیا، اتریش و آلمان مواضع خود را دارند که متفاوت با نظر آمریکا در این رابطه است.

-چه چیزی می توان به ایران داد که از برنامه هسته ای خود امتناع کند؟

-هیچ چیز. من فکر می کنم که محتمل ترین سناریو چنین است: ایران، علیرغم تحریمات سختگیرانه، امکان دستیابی به میزان لازم اورانیوم غنی را پیدا می کند که در کوتاهترین زمان ممکن سلاح هسته ای بسازد. در عین حال، این کشور قدرت منطقه ای رو به رشد خواهد ماند. سیاست درست، بعقیده مقامات ایران، کشور را به موضع پیشتاز در منطقه خلیج فارس می رساند. اما ایرانیان معتقدند که آمریکا از سال های 1950 و یا پیش از آن، از محترم شمردن منافع ملی آنان امتناع می کند. سال های بسیاری خواهد گذشت تا ایران بعنوان یکی از قدرت های منطقه ای تلقی شود که واشنگتن مجبور شود منافع و عملکرد آن را بحساب بیاورد.

پایان

بخش های پیشین این مطلب را می توانید در زیر بخوانید:

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود