03/01/1389 15:02
خوانندگان گرامی!
شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.
برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید
محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد
استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است
پروفسور "ولادیمیر ساژین" کارشناس رادیو صدای روسیه روز سه شنبه می نویسد: اقدامات تهران که از توقف برنامه هسته ای امتناع می کند، هیچ راه انتخابی برای جامعه جهانی باقی نگذاشته است. پس از مباحث داغ اخیر در رابطه با مشکل هسته ای ایران که در مسکو در چارچوب گروه چهارجانبه میانجیگران حل اوضاع در خاور نزدیک انجام شد، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که روند حل مشکل هسته ای ایران به مرز "خط قرمز" می رسد. مسلم است که پس از آن احتیاج به اتخاذ تدابیری قاطعانه است. اما چه تدابیری؟ تحریم؟ جنگ؟ این که ایران همه قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد و آژانس بین المللی انرژی اتمی را نادیده می گیرد و برنامه خود را فعال تر نیز می سازد، جامعه جهانی را در برابر سه انتخاب برای حل بحران هسته ای ایران قرار داده است.
وی ادامه می دهد: راه اول، ادامه تلاش های سیاسی - دیپلماتیک برای متقاعد سازی تهران به پیروی از توصیه های آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان ملل متحد است. من، طرفدار حرکت در این راستا هستم و معتقدم که راه دیپلماتیک و مذاکره برای "واداشتن" مقامات ایران، بهترین راه است. روسیه از این موضع حمایت می کند و مذاکره کنندگان با ایران نیز با مطرح ساختن برخی شرایط، از آن حمایت می کنند. اما نگران من از این است که امکان مذاکرات با سرعت بیشتری به صفر می رسد.
این کارشناس می نویسد: شش هفت سال مذاکرات بی پایان در اشکال مختلف برگزار شدند. و طی این مدت ایران زیرساخت های هسته ای نیرومندی ایجاد کرد که در آینده نه چندان دور می توانند بمب اتمی بسازند. حال چه باید کرد؟ بیایید گزینه نهایی، یعنی راهکار نظامی را کنار بگذاریم. فکر می کنم که اکثر قریب به اتفاق کشورها، حتی مخالفین ایران نیز مخالف چنین گزینه فاجعه آمیزی هستند. پس چه چیزی باقی می ماند؟ تحریم. و با در نظر داشتن اوضاع بوجود آمده، حتی مسکو که همیشه سعی کرده است تاثیر گذاری خارجی بر تهران را ملایم و نرم سازد، هر چه بیشتر متمایل به تشدید تحریمات می شود. این را چندی پیش "دمیتری مدودف" رئیس جمهور فدراسیون روسیه نیز تایید کرد و گفت که اوضاع پیرامون برنامه هسته ای ایران "پسروی" دارد، و اگر نتوانیم با ایران توافق کنیم، روسیه آماده است که به همراه شرکا مسئله اعمال تحریمات را بررسی کند.
در ادامه آمده است: بتازگی "ولادیمیر پوتین" نخست وزیر روسیه نیز در دیدار با "هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا اظهار داشت که تصویب قطعنامه حاوی تحریم در رابطه با ایران ممکن است، اما حقیقتاً باید گفت که نخست وزیر روسیه تاید کرد که تحریمات همیشه کمکی به حل مسئله نمی کنند و گاهی می توانند اثر غیرمفیدی داشته باشند.
مولف می نویسد: واقعاً نیز همین طور است، چرا که نه تحریمات اقتصادی، نه محاصره و نه ممنوعیت هیچگاه موفقیت صد درصدی بدنبال نداشته اند. اما در شرایط کنونی، زمانی که اقتصاد ایران در شرایطی دشوار قرار دارد، تحریمات حتی اگر 50% نیز موثرتر باشند، می توانند هشداردهنده ضرورت عمل به قراردادها و قوانین بین المللی برای تهران باشند. گزینه های بسیاری برای تصویب تحریمات در عرصه های گوناگون بررسی می شوند. از جمله در عرصه بانکی، استخراج نفت و گاز و صنایع پالایشگاهی، محدودسازی سرمایه گذاری خارجی در این عرصه ها و همچنین محدودسازی بیمه انتقال فرآورده های نفتی از ایران. آخرین مورد (تحریم بیمه) تاثیرگذاری غیر مستقیم بر امکان انتقال فرآورده های نفت و گاز از این کشور را در نظر دارد. توقف و یا کاهش عرضه بنزین نیز می تواند ضرر بسیاری به اقتصاد ایران وارد کند. همچنین تدابیری اقتصادی علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و بخش تجاری - مالی و اقتصادی آن بررسی می شوند.
پروفسور ساژین در پایان می نویسد: آنطور که رئیس جمهور روسیه گفته است، تحریمات باید "هوشمندانه" و متمرکز بر تحکیم رژیم منع گسترش سلاح هسته ای باشند و نه علیه مردم کشور. بدون شک، همه این ها تدابیری اجباری هستند که مسکو تمایلی به اتخاذ آنها ندارد. من فکر نمی کنم که در آینده نزدیک در نتیجه مذاکرات جدید که بالواقع تلاش برای متقاعد سازی هستند، تغییری کلی در رویکرد ایران دیده شود. متاسفانه، بنظر می رسد که رفتار مقامات ایران راه انتخابی برای جامعه جهانی باقی نمی گذارد و با تمام نکات مثبت و منفی، تنها گزینه تحریمات سختگیرانه باقی می ماند.
خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 3 فروردین ماه