![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
"ویکتور میخایلوف" مدیر انستیتوی ثبات استراتژیک وزارت انرژی روسیه و مدیر علمی مرکز فدرال هسته ای روسیه می باشد که در سال های 1992-1998 وزیر انرژی اتمی روسیه بود
مصاحبه توسط "ویکتور لیتوفکین" مفسر نظامی خبرگزاری «نووستی» /
-آقای میخایلوف، متخصصین، شما را یکی از سازندگان انرژی اتمی در ایران می دانند. آیا شما اطلاعی دارید که وضعیت امروز صنایع هسته ای این کشور چگونه است؟ -این حقیقت دارد. من در تدارک قرارداد برای ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شرکت داشتم و یکی از مبتکرین آن بودم. در آن زمان وقتی من از ایران بازدید کردم، دیدم که تحقیقات هسته ای در این کشور در سطح بسیار بالایی انجام می شوند که چیز تعجب آوری نیست. عملاً تمامی دانشمندان ایرانی، محققین، مهندسین صنایع اتمی، دانشگاه های آمریکا و اروپای غربی را به اتمام رسانده اند که در آنجا سطح تدریس بسیار بالا است. آنان اکنون نیز به تحصیلات خود در آنجا ادامه می دهند. طبق اطلاعاتی که من در دست دارم، حدود 10 هزار دانشجوی ایرانی در خارج از کشور، در اروپا و آمریکا، تحصیل می کنند. علاوه بر این در لابراتوارهای ایرانی تجهیزات محاسباتی سطح بالایی وجود داشتند که آمریکا حتی فروش آنها به ما را نیز ممنوع کرده بود، سایر تجهیزات در کمپانی های مطرح غربی ساخته شده اند، از جمله "زیمنس". بدین ترتیب من فکر می کنم که امروز نیز در بالاترین سطوح علمی-فنی قرار دارد. -آیا می توان چنین هراسی داشت که ایران در آینده ای نزدیک خود می تواند سلاح هسته ای بسازد؟ -ممکن است، البته. هر کشوری که از سطح بالای توسعه برخوردار باشد، می تواند این کار را انجام دهد. حتی از طریق اینترنت. برای این کار تنها به هزینه ای هنگفت و زمان نیاز است. اگر از من می پرسید که چقدر، من فکر می کنم که طی 5 تا 10 سال آن را خواهند ساخت. می توانند آن را بسازند. البته این سلاح تا آن اندازه ای که سلاح ما و آمریکایی ها پیشرفته هستند، پیشرفته نخواهند بود، اما این اهمیتی ندارد. آمریکاییان هر گونه دفاع ضد موشکی هم که بسازند، از همان نیز می ترسند. در واشنگتن بخوبی متوجه این هستند که ذرات باردار را حتماً لازم نیست که از فضا بفرستند، به روش های دیگر نیز می توان این کار را انجام داد. و آمریکایی ها حتی از یک انفجار در خاک خود نیز واهمه دارند. -غرب به ایران اعتماد ندارد. در عین حال روسیه فناوری های هسته ای را به ایران می فروشد، برای چه؟ -روسیه هیچگاه، هیچگونه فناوری هسته ای به ایران نفروخته است. بالاخص که از زمان شوروی بسیار سختگیرانه مراقب هستند که فناوری های هسته ای گسترش نیابند. این غرب است که از دیر زمان، با داشتن اقتصاد بازاری، می توانست به خود اجازه چنین کاری بدهد. برای بازار، مهم ترین چیز منفعت است. همه آنچه که ایرانیان امروز دارند، از غرب است. و هرچه هم که شما بگویید، باز من می گویم آنجا هیچ چیز روسی وجود ندارد. ما حتی سوختی را که برای نیروگاه اتمی تحویل می دهیم، پس از مصرف پس می گیریم تا بازیافت کنیم و در عوض آن سوخت تازه عرضه می کنیم. ما خیلی وقت است که به آمریکاییان پیشنهاد دادیم، نه تنها من، و بلکه سایر متخصصین ما که سیستم لیزینگ برای سوخت ایجاد شود. کشوری که می خواهد، هزینه سوخت را می پردازد، ما آن را تحویل می دهیم و پس می گیریم. این بوش است که امروز این ایده را بعنوان کشف بزرگی مطرح می کند. اما این یک اکتشاف نیست. من این را بیشتر از 10 سال پیش به ایران پیشنهاد دادم. فقط آمریکا در آن زمان از ما حمایت نکرد. -از نقطه نظر شما چرا پیشنهاد اروپاییان به ایران با شکست مواجه شد که سعی داشتند ایران متقاعد کنند پلمب آژانس بین المللی انرژی اتمی را باز نکند و به کار تحقیقاتی در رآکتورهای هسته ای نپردازد؟ چرا ایران توجهی به پیشنهادات "مثلث اروپا" نمی کند؟ -فکر می کنم که اروپاییان نیاز به فرصت دارند تا ایران به آنان اعتماد کند. آنان تحت فشار آمریکا کار خود را در سال 1979 در بوشهر رها کردند. چه تضمینی وجود دارد که باری دیگر تحت فشار آمریکا از پیشنهادات خود به ایران امتناع نکنند؟ در تهران بخوبی متصور این هستند که چنین چیزی می تواند تکرار شود. و من فکر نمی کنم که ایرانیان نسبت به مذاکرات با اروپاییان جدی برخورد می کنند. روسیه مسئله دیگری است. آنان رابطه ما را نسبت به خود می بینند که ما از انرژی اتمی، اتم صلح آمیز، حمایت می کنیم و ایجاد موسسه مشترک را پیشنهاد می کنیم که هم برای ما و هم برای آنان سودآور است. برای ما از این لحاظ که بازار خوبی برای انرژی اتمی می یابیم و برای آنان، از این بابت که می بینند این کارخانه ها چه هستند و چگونه کار می کنند. ساختن این کارخانه ها برای یک رآکتور ضرورتی ندارد و حتی خنده آور است، تمامی اینها، منظور من سانتریفیوژها و غنی سازی است، مورد استفاده قرار نخواهند گرفت. این کارخانه ها شاید بعد از 100 سال هزینه خود را جبران کنند. ما در این باره با ایرانیان صحبت کردیم. اگر ده ها نیروگاه اتمی می خواهند بسازند، در آن صورت نیز مسئله غنی سازی را بررسی می کنیم. آنان از من خواستند که همانند کارخانه ای که ما در چین ساخته ایم، بسازیم. اما چین، کشور دیگری است، آنان کارخانه و موسسات دیگری دارند و به این نیاز دارند... -برای چه ایران موافق ساخت چنین کارخانه ای با روسیه است؟ -من فکر نمی کنم که برای آنان جالب باشد برای چنین موسسه ای هزینه کنند. اما برای اینکه اضطراب های در حال رشد پیرامون ایران را رفع کنند و بهانه به آمریکا برای اتخاذ تدابیری نظامی ندهند، این را قبول کنند... شما که مطلع هستید، آمریکا در عراق بیش از 100 هزار سرباز، تانک و هواپیما دارد و آنان در نزدیکی ایران هستند، آنان همه کاری انجام داده اند که از مرز بگذرند... و من گمان می کنم که ایران سعی دارد به واشنگتن چنین اجازه ای ندهد. حداقل برای اینکه در بهار چنین چیزی رخ ندهد، چون در تابستان شرایط آب و هوایی بسیار نامساعد است. -اما آمریکا می تواند تنها حمله موشکی-بمبی داشته باشد. -این برای آمریکا بیش از حد است. ارتش آنان در عراق تنها سعی در زنده نگهداشتن خود دارد. و ممکن است ارتش ایران نیز بر علیه آنان اقدام بعمل کند. مسئله دیگر وقتی خواهد بود که آنان از اسرائیل بخواهند که ضربه وارد سازد. اما این نیز بی نتیجه خواهد بود. آنان نمی دانند که چه چیزی دقیقاً کجا واقع شده است و آیا این ضربات به هدف اصابت می کنند یا خیر. آمریکاییان اتفاقی نیست که اینقدر فعالانه بر روی ساخت مهمات هسته ای نفوذی کار می کنند که تا اعماق چند صد متری نفوذ کند. اما این مشکل هنوز حل نشده است. -روسیه چگونه می تواند به حل مشکل هسته ای ایران کمک کند؟ -ما می توانیم با ایران موسسه مشترکی ایجاد کنیم که به ارائه خدمات برای تمامی آنانی که مایل به توسعه صنایع انرژی اتمی خود هستند، بپردازد تا خود آنان به غنی سازی ایزوتوپی مشغول نشوند... اینجا مسئله چیز دیگری است، و این مرا بسیار آزار می دهد. ممکن است اقداماتی نظامی انجام نشوند، اما می توانند تحریماتی اقتصادی اعمال شوند. -روسیه چه ضمانتی می تواند داشته باشد که در چنین شرایطی ایران سلاح هسته ای خود را نخواهد ساخت؟ -روسیه علاقمند به این نیست که ایران سلاح هسته ای داشته باشد. ما نیازی به این نداریم. ما نیز معتقدیم که باید تمایل ایران به کسب این سلاح را محدود نمود. اما در این مورد همه چیز به آمریکا بستگی دارد. آنان باید این را بفهمند که از ایران خوششان می آید یا نه. و بهمند که به قدرت ایران با تاریخ عظیم خود نباید فشار آورد و نباید آن را تهدید کرد. باید، شاید نه بلافاصله، اما مذاکرات را پیشنهاد دهند و آن را شروع کنند، البته این پروسه ای کُند خواهد بود، اما باید وجود داشته باشد. و تنها آمریکا می تواند این مشکل را رفع کند. به کمک اسلحه ما هیچ مشکلی را حل نخواهیم کرد. اوضاع بدتر از آنی که در عراق و افغانستان هست، خواهد شد. - اگر ایران پیشنهاد روسیه را نپذیرد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ -می پذیرد. هر چند که تا آخرین لحظه ممکن، آن را به درازا خواهد کشاند. هرچند گمان می کنم که حتی در این صورت نیز آمریکایی ها به هر حال تحریم خود را اعمال کنند. اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|