![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است "فئودور لوکیانوف"، ویژه خبرگزاری «ریانووستی»/ مباحث پیرامون جزایر کوریل از اواسط قرن گذشته آغازشده و مدت هاست که از مرحله "وخامت" به حالت "مزمن" رسیده است به همین خاطر بروز هیجانات اخیر غیر منتظره نبود. حال باید دید که دلیل تمایل به بازگشت به این موضوع ابدی در چیست؟ فروپاشی شوروی در حدود 20 سال پیش امکان خروج از این بن بست که مباحث ارضی میان روسیه وژاپن در آن درجا می زند را در دل ها زنده کرده بود. اگرچه روابط میان مقامات روسیه و ژاپن طی این مدت ها پر فراز و نشیب بود از جمله نقاط مثبت آن دوستی میان " بوریس یلتسین" رییس جمهور سابق روسیه و "رفیق رو" یعنی همان "روتارو هاسیموتو" نخست وزیر وقت ژاپن بود هر چند که در این بحث تغییری ایجاد نکرد. طی این مدت طرفین بارها به یکدیگر قول دادند که روش های "خلاقانه ای" را ابداع کنند و در خصوص روش های مختلف چانه زنی ها کردند و حتی تاریخ هایی را هم برای حل نهایی این مسئله تعیین نمودند اما به نوعی هیچوقت بحث موضوعی انجام نشد اگر چه مسکو در سال های ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین اینطور وانمود کرد که در صورت نمایش اراده مثبت از سوی توکیو گزینه هایی برای از بن بست خارج کردن روند مذاکراتی وجود دارد. در سال 2004 "سرگی لاوروف" وزیر امور خارجه روسیه یادآوری کرد که مسکو "بعنوان کشور وارث شوروی" تفاهمنامه 1956 را مرجع شمرده و آماده انجام مذاکرات ارضی با ژاپن بر همین اساس است". این تفاهمنامه توسط دولت وقت شوروی امضا شد اما به خاطر انصراف ژاپن به مرحله اجرا در نیامد. در این سند امکان تحویل دو جزیره از چهار جزیره در عوض امضای قرارداد صلح میان دو کشور در نظر گرفته شده است. در آن زمان ولادیمیر پوتین رسما اظهارات وزیر امور خارجه در این زمینه را تایید کرد و اعلام نمود که روسیه آماده "اجرای توافقات با ژاپن در حجمی است که شرکا آن را درک می کنند" اگرچه فعلا نتوانستیه ایم که این میزان را تعیین کنیم چرا که ما این مسئله را همانطور می بینیم که در سال 1956 می دیدند". اما این مباحث به هیچ نتیجه منجر نشد چرا که طرف ژاپنی این اظهارات پوتین را جدی نگرفته و یا اینکه منتظر پیشنهادات سخاوتمندانه تری بود. اما این پیشنهاد تکرار نشد و سپس حداکثر آنچه را که مسکو مطرح کرد، استفاده و بهره برداری مشترک از جزایر با دورنمای مباحث گسترده تر در آینده ای نامعلوم بود. در این میان مورخان هنوز هم به دنبال پیدا کردن دلایلی برای لاینفک دانستن جزایر کوریل و یا همانطور که ژاپنی ها می گویند "سرزمین های شمالی" هستند مدتهاست که معلوم شده مناقشه مذکور بدون توجه به دلایل تاریخی متقاعد کننده آن ماهیت کاملا سیاسی دارد. هم برای مسکو و هم برای توکیو موضوع جزایر به نوعی وجهه بین المللی مبدل شده و این مسئله بدترین زمینه ها را برای هرگونه پیشرفت در حل این معضل بوجود آورده است. کابینه کنونی ژاپن در راس "نائوتو کان" تب و تاب شدیدی به این معضل پیچیده داده و آن را به بدترین حالت در دوران جنگ سرد برده است. دلیل مشخص آن، ضعف و ناباوری توکیو است که خود را در تنگنا احساس کرده همچنین رشد نفوذ و خودباوری چین، اوضاع غیر قابل پیشبینی پیرامون کره شمالی، و بالاخره فعال شدن خود روسیه است. این همه در شرایطی است که دولت حزب دموکرات که برای اولین بار در تاریخ ژاپن به قدرت رسیده بر اثر ندانم کاری های خود روابط با ایالات متحده که مدت ها بود سمبل پایداری به شمار می رفت را متلاطم کرده است. هرچه که دموکرات ها در سیاست های داخلی و خارجی خود بیشتر مرتکب اشتباه می شوند به همین اندازه تلاش می کنند که اعتبار از دست رفته خود را با حرکات نمادین و نمایش خشونت باز گردانند. ضمنا باید گفت که نخست وزیر ژاپن بعید است که نتیجه لازم را کسب کند حتی طرفداران سیاست خشن در روابط با مسکو دست روی دست گذاشته و ناظر این تشنج های پر حرارت کابینه دولت هستند. از سوی دیگر روسیه نیز رفتاری مانند گذشته ندارد. البته تلاش برای تغییر اوضاع را به وضوح می توان دید. بعد از سفر رییس جمهور به کوریل، حال مقامات دولتی دیگر که از بدو تولد این منطقه را به چشم هم ندیده بودند به جزایر کوریل سفر کرده که بخشی از واکنش های اخیر ژاپن هم به همین دلیل است. هر چه که ژاپن روسیه را از سفر به کوریل "برحذر" می دارد به همان اندازه طبیعتا تمایل بیشتری برای اینکار بوجود می آید. اما اگر عوامل روانی را کنار بگذاریم باید گفت که افزایش تحرکات مسکو با تلاش برای تنظیم سیاست جدید در آسیا ارتباط دارد بعبارت دیگر در آن بخش از جهان که به احتمال قوی صحنه اصلی استراتژیکی قرن بیست و یکم خواهد بود. دمیتری مدودف با سفر به "کوناشیر" به احتمال قوی از نزدیک دید که اوضاع اجتماعی-سیاسی در این منطقه تا چه اندازه ناپایدار است. می توان تا ابد به خدشه ناپذیری تمامیت ارضی اذعان داشت اما داشتن چنین "ویترینی" در حوزه اقیانوس آرام به معنای عدم توانایی روسیه در استفاده از ثروت ملی خود است. و این در منطقه ای رخ می دهد که از نظر روند و کیفیت رشد بقیه جهان را پشت سر گذاشته و همچنین در خود کشوری (چین) را جای داده که در حال تسلط بر اقتصاد جهانی است. از همه بدتر آنست که اگر سفر مقامات روسیه به این جزایر فقط در راستای "توکیو هراسی" باشد و نه تسهیل و تسریع در توسعه جزایر کوریل و بهبود شرایط زندگی در این منطقه. روابط روسیه و ژاپن به احتمال زیاد به پایین ترین سطح خود از زمان فروپاشی شوروی سابق رسیده اما همه چیز مهیاست که در آینده نزدیک این روابط به سطح کیفی خوبی ارتقا یابد. سیاست بی آتیه کنونی ژاپن بر همه مسلم است حتی بر دولت بعدی چه از ترکیب دموکرات ها باشد و چه لیبرال-دموکرات ها. اما دولت بعدی باید روش دیگری را بکار بندند. اوضاع در آسیا به سرعت تغییر می کند. در سالیان آینده ترکیب جدید قدرت مشخص خواهد شد این در حالیست که تقویت آینده چین، توکیو و مسکو را وادار خواهد ساخت تا روش هایی برای تحکیم مواضع خود پیدا کنند. آنوقت است که مباحث ارضی یک بعدی که امروز شاهد آنیم ممکن است به مباحث چند بعدی مبدل گردد و یا بعبارت دیگر طرفین شرایط استراتژیکی بیشتری را در نظر گیرند. در آن زمان عرصه برای تقلا مانند امروز، چندان محصور نخواهد بود. خبرگزاری «ریانووستی» روسیه، 3 اسفندماه اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|