![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است
هفته گذشته ایالات متحده آمریکا درباره آمادگی از سر گیری مذاکرات پیرامون برنامه هسته ای ایران به تهران علامت هایی را ارسال کردند. روز 24 فوریه "دنیس راس" بعنوان مشاور معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور سیاست در منطقه خلیج فارس انتخاب شد که گفته می شود طرفدار انجام مذاکره با ایران است. روز 27 فوریه باراک اوباما رییس جمهور آمریکا خاطر نشان ساخت که واشنگتن برای ایجاد ارتباط با کلیه کشورهای منطقه خاور نزدیک از جمله سوریه و ایران امادگی دارد. به نظر می رسد که احتمالا آمریکا در آینده به تهران بسته جدید مشوق های اقتصادی در عوض توقف روند غنی سازی اورانیوم را پیشنهاد خواهد داد. علامت های کاخ سفید باعث به صدا درآمدن زنگ خطر در روسیه شد که هفته گذشته کار احداث نیروگاه اتمی بوشهر به پایان رساند. چرا که واشنگتن بارها تلاش داشته تا "روس اتم" را از بازارهای خوش آتیه دور کند. آیا ایالات متحده آمریکا تلاش می کند با تنگ کردن جای روسیه از "موضع بوشهر" بازار ایران را نیز بدست آورد؟
اما امروز برای آمریکا توافق با ایران دشوارتر از موافقت با کشور دیگر جهان است. بعد از انقلاب اسلامی در سال 1979 میان تهران و واشنگتن یک سری اختلاف نظرات شدید پیش آمده که حل آنها به این سادگی نیست. به همین خاطر برغم همه جذابیت های این دیالوگ، رییس جمهور جدید آمریکا احتمالا به مقابله با ایران ادامه خواهد داد.
اولا، انصراف از فشار بر ایران به منزله اعتراف واشنگتن به عدم موفقیت در تلاش هایی است که در زمینه پیمان "ان پی تی"انجام می دهد. چرا که بحران پیرامون برنامه هسته ای ایران برای دولت بوش به حکم دستاویزی برای تحولات آتی در پیمان منع اشاعه سلاح هسته ای بود. از سال 2003 کاخ سفید تنظیم راه حلی برای عملکرد در زمینه انرژی اتمی را پیشنهاد داده است. این سند موارد زیر را در نظر دارد: الف)تبدیل حتمی اورانیوم غنی سازی شده با درصد بالا به اورانیوم غنی سازی شده با درصد پایین؛ ب)تبدیل کلیه راکتورهای آب سنگین به آب سبک؛ ج)انصراف از ارائه فناوری های چرخه سوخت هسته ای به کشورهایی که تا اول ژانویه سال 2004 آنها را در اختیار نداشتند؛ د) ممنوعیت توسعه فناوری های غنی سازی اورانیوم و ارائه پلوتونیوم به کشورهایی که پیمان "ان پی تی" را نقض می کنند. در هفتمین کنفرانس پیمان "ان پی تی" (سال 2005) دیگر کشورها پیشنهاد آمریکا را رد کردند. به همین خاطر واشنگتن در کنفرانس بعدی (سال 2010) احتمالا در سیاست جهانی اصل خلع سلاح اجباری متخلفین "خطرناک" (از نظر آمریکا) را مطرح خواهد ساخت. نقطه کلیدی آن می تواند برچیدن اجباری برنامه غنی سازی اورانیوم ایران باشد. دوما، در سال 1980 ایالات متحده به کلیه شیخ نشین های سنی خلیج فارس قول حراست از آنها را داده است. این کشورها نیز تنها تهدید امنیتی خود را از سوی ایرانی می بینند که بعنوان تنها کشور شیعی دنیا مطرح است. سوما، به خاطر وقایع گروگانگیری سفارت آمریکا در تهران یک نوع دافعه روانی شدید نسبت به ایران در آمریکا وجود دارد.
اما در حقیقت واشنگتن هر بار فقط به اعلامیه های شدید الحن بسنده کرد. تلاش دولت باراک اوباما برای به توافق رسیدن با تهران تایید جدید گزینه ای است که آمریکا از ایران "هراس" دارد بعبارت دیگر "آمریکا تسلیم شده است"- این همان بهانه ایست که جمهوریخواهان از آن علیه دموکرات های استفاده خواهند کرد.
کمپانی های آمریکایی نیز نسبت به ورود به بازار هسته ای ایران بی میل نیستند. اما چنین سناریویی نیز به تغییرات اساسی در خاور نزدیک و از دست دادن متحدان کلیدی واشنگتن منجر خواهد شد. سناریویی که بیش از همه به واقعیت نزدیک است می تواند آن باشد که آمریکا به تلاش های خود برای توقف برنامه غنی سازی اورانیوم ایران ادامه دهد. دموکرات های آمریکا همواره در اتوسل به زور محتاط تر از جمهوریخواهان عمل کرده اند. حال باید دید که دولت اوباما در صورتیکه ایران
"آلکسی فننکو" دکترای تاریخ، کارمند ارشد انستیتوی مسائل امنیت جهانی آکادمی علوم روسیه، "نزاویسیمایا گازیتا"، خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 14 اسفندماه
اخبار مرتبط
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|