09/11/1387 19:24
استفاده از مطالب خبرگزاری «نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است
موزه ارمیتاژ که در سنت پتربورگ روسیه می باشد، یکی از بزرگترین موزه های جهان و از قدیمیترین گالریهای هنری و موزه های تاریخ و فرهنگ بشری در جهان است که 3 میلیون اثر هنری را در خود جای داده است.
مجموعه عظیم ارمیتاژ در شش بنا به نمایش گذاشته شده است. بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزه ارمیتاژ شعبه هایی بین المللی در آمستردام، لندن و لاس وگاس نیز دارد. از جمله هنرمندانی که آثارشان نقاط قوت مجموعه هنر غرب در موزه ارمیتاژ هستند، می توان به میکل آنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، ون دایک، رامبراند، رودن، مونه، سزان، ون گوگ، گوگن و پیکاسو اشاره کرد.
این موزه مجموعه آثار متعددی دارد که از جمله آنها می توان به نشانها، لباسها و جواهرات سلطنتی، مجموعه متنوعی از جواهرات ساخته فابرژه و بزرگترین کلکسیون موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد.
پیدایش موزه
در سال 1764، کاترین کبیر با خرید بیش از دویست نقاشی در اروپا، جمع آوری این مجموعه مشهور را آغاز کرد. سفرای روس در پایتختهای بیگانه مأمور یافتن بهترین مجموعه های هنری ارائه شده برای فروش - مانند مجموعه های برول سیاستمدار ایالت ساکسونی آلمان، کروزا، کلکسیونر فرانسوی و گالری والپول در انگلستان - بودند. کاترین کبیر، گالری خود را (گوشه عزلت یا خلوتگاه خود) می نامید زیرا تنها افرادی انگشت شمار اجازه ورود و تماشای آثار موجود در آن را به دست می آوردند.
او در یکی از نامه های خود با تأسف چنین گفته است: "تنها موشها و من می توانیم تمام این {زیباییها} را تحسین کنیم".
کاترین تئاتر خصوصی خود را که در نزدیکی گالری و طی سالهای 1783 و 1787 ساخته شده بود نیز، ارمیتاژ می نامید.
توسعه در قرن نوزدهم
به تدریج، کلکسیونهای سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونان و سیت که در طی حفاریهای انجام شده در پرشچپینا، پازیریک و دیگر مقابر باستانی که در جنوب روسیه یافته شده بود، غنی تر شد. به این ترتیب ایجاد یکی از غنی ترین مجموعه های طلای باستانی آغاز شد. این مجموعه اکنون شامل بخش قابل توجهی از گنجهای تروا است که توسط "هاینریش اشلایمن" کشف و از زیر خاک خارج شد و در سال 1945 توسط ارتش سرخ از موزه برلین ضبط گردید.
تزار نیکولای اول برای جای دادن مجموعه در حال توسعه عتیقه جات یونان، روم و مصر از معمار سبک نئوکلاسیک آلمانی به نام "لیو فون کلنز" خواست تا بنای موزه عمومی را طراحی کند. این بنا که در سال 1852 برای بازدید عموم گشوده شد، به احتمال بسیار اولین گالری در اروپای شرقی است که از ابتدا به همین قصد طراحی و ساخته شده است".
همچنان که تزارهای روس به توسعه مجموعه هنری خود مشغول بودند، آثار متعددی از داوینچی، یان ون ایک و رافائل در ایتالیا خریداری شدند. بزرگترین مجموعه آثار رامبراند در جهان نیز متعلق به موزه ارمیتاژ است.
فراز و نشیبهای قرن بیستم
طی انقلاب روسیه در سال 1917، موزه سلطنتی "ارمیتاژ" جزو اموال خصوصی اعلام شد. پس از ملی شدن مجموعه های هنری عمومی ملی، دامنه آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت. بخصوص ورود هنر مدرن از کلکسیونهایی چون مجموعه هنری "سرگی شکوکین" و "ایوان ماروزوف" بسیار جالب توجه بود. از جمله آثار اضافه شده به موزه می توان از بیشتر آثار سالهای اخیر گوگن، 40 اثر سبک کوبیسم پیکاسو و آثاری مشهور از بزرگان هنر مدرن مانند تابلوی "رقص" اثر ماتیس و "کافه شبانه" اثر ون گوگ اشاره کرد.
حکومت شوروی توجه چندانی به نگهداری از هنر "منحط طبقه بورژوا" نداشت. به دستور استالین تعدادی از با ارزش ترین آثار موجود در موزه ارمیتاژ در خارج از کشور به فروش رسید. از جمله این آثار می توان شاهکارهای بی رقیبی چون اثر رافائل یا "ونوس در مقابل آینه" اثر "تیشین" و "بشارت" اثر "ون ایک" را نام برد.
بسیاری از این آثار که توسط "اندرو ملون" تهیه شد، اکنون هسته مرکزی گالری هنر ملی در واشنگتن را تشکیل داده است. از دیگر موارد از دست رفته موزه که البته موارد مشابه آنها یافت می شود، می توان به هزاران اثر هنری که از موزه ارمیتاژ خارج شده و به موزه پوشکین در مسکو و موزه های دیگری در سراسر اتحاد شوروی فرستاده شد، اشاره کرد. تعدادی از کلکسیونهای موزه نیز طی محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم، هنگامی که ساختمان موزه به عنوان پناهگاه در مقابل حمله هوایی استفاده شد، قربانی بمباران شد.
این دوره غم انگیز در تاریخ موزه ارمیتاژ در سال 1945 به پایان رسید. در این زمان دولت کوشش می کرد با انتقال دادن تعدادی از آثار هنری به موزه که طی جنگ جهانی دوم توسط ارتش سرخ از آلمان تصرف شده بود، خسارتهای وارده را جبران کند. گرانقیمت ترین بخش این غنیمت جنگی نقاشی های هنرمندان امپرسیونیست بود که از مجموعه های خصوصی طبقه ممتاز آلمان به دست آمده بود.
این نقاشی ها تا سال 1995 که موزه آنها را در معرض دید عموم قرار داد، گمشده تلقی می شدند. به گفته دولت روسیه این آثار تنها می توانند بخش کوچکی از خسارتهای جبران ناپذیری که تهاجم آلمان به میراث فرهنگی روسیه وارد کرده اند - از جمله تخریب کامل کاخها و باغهای پترهوف و "تزارسکو سلو" - را جبران کند. از سویی دولت روسیه قانونی را تصویب کرد که به موجب آن بازگرداندن این آثار به صاحبان قبلی آن ممنوع اعلام شده است، زیرا این افراد به خاطر تامین هزینه رژیم نازی گناهکار شناخته شده اند.
ورود به قرن 21
در سالهای اخیر، ارمیتاژ بیش از پیش توسعه یافته و عمارت ستاد فرماندهی را نیز در بر گرفته است و به انجام پروژه های بزرگی در خارج از کشور نیز پرداخته است که موزه "ارمیتاژ گوگنهایم" در لاس وگاس، اتاقهای ارمیتاژ در عمارت "سامرست" در لندن و ارمیتاژ آمستردام در هلند از آن جمله اند.
روزنامه قدس، خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه