01/06/1389 17:46
خوانندگان گرامی!
شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.
برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید
محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد
استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است
"کنستانتین باگدانوف" در مقاله ای که برای خبرگزاری «ریا نووستی» نوشت، به آغاز راه اندازی فیزیکی نیروگاه اتمی بوشهر اشاره می کند. به اعتقاد وی، عملیات احداث این نیروگاه در شرایط سیاست خارجی بسیار دشواری به اتمام رسید.
وی در مقاله خود نوشت، در سال های 1990 زمانی که همکاری های اتمی با روسیه آغاز شد، لیبرال ها در راس "علی اکبر هاشمی رفسنجانی" ، یکی از ثروتمندترین الیگارش های ایرانی و رقیب آیت الله "سید علی خامنه ای "رهبر انقلاب اسلامی حکومت می کردند. در برخی از امور رفسنجانی از خط مشی عملگرایانه ای پیروی می کرد که در راستای برچیدن "سیاست های متقابلانه" قبلی بوجود آمده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تحکیم تدریجی مواضع ایران در خاور نزدیک و آسیای میانه بود. به رغم برخی از شکست های اقتصادی، این سیاست جلب توجه می کرد و در دوران "محمد خاتمی" رییس جمهور بعدی ادامه پیدا کرد. دقیقا در دوران خاتمی بود که احداث عملی نیروگاه بوشهر آغاز شد.
نگانده در ادامه اشاره می کند، حکومت 15 ساله میانه روها در تهران امیدها را برای دیالوگ مثبت در امور هسته ای و دیگر موضوعات زنده نگه داشته بود به همین خاطر مسکو چه در ترکیب شورای امنیت سازمان ملل متحد و چه کانال ها دیگر کلیه "دسیسه های واشنگتن" علیه ایران را بدون تردید دفع می کرد. اما در سال 2005 اصولگرایان "محمود احمدی نژاد" شهردار وقت تهران و یکی از جوانان جاه طلب را نامزد انتخابات ریاست جمهوری کردند که از ابتدا ادبیات سیاسی ایران را به سمت هیستریک نزدیک کرد. همزمان برنامه هسته ای این کشور نیز تسریع بخشیده شد. موضع ایرانی مسکو نیز از همان زمان دو پهلو شد. زمانی که روشن شد که احمدی نژاد خودکامه عامه پسندگرا در سیاست خود استمرار دارد و جناح اصلاح طلب آریستوکرات ایران فعلا نمی تواند فورا و قاطعانه قد علم کند، عملا مهلت راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر در قالب اتهامات دوجانبه در عدم رعایت شرایط مالی قرارداد، به تعویق انداخته شد.
این نیروگاه به اعتقاد نگارنده مقاله به "چمدانی بی دسته" (که حمل آن سخت و دل کندن از آن مشکل) مبدل شد. این در حالیست که روسیه دائما به تهران و کل جهان اطمینان می داد که نیروگاه اتمی بوشهر بی تردید راه اندازی خواهد شد. موضع رسمی آمریکا در مورد مسئله بوشهر در چارچوب خوشبینی های کلیشه ای وزارت امور خارجه این کشور ابراز می شد که گام های روسیه جهت شکل بخشیدن به برنامه های اتمی ایران را محتاطانه تایید می کرد. اما همزمان در آمریکا نقطه نظر منفی از سوی رسانه های عمومی و کارشناسان شکل گرفت که بر ارتباط میان راه اندازی راکتور اتمی بوشهر با امکان تولید سلاح هسته ای توسط ایران استوار شده بود.
باگدانوف معتقد است که این ادبیات عین حیله گری است. راکتور آب سبک مدل "و و اِ ار" 1000 مگاواتی نمی تواند برای تولید عملی مواد هسته ای تسلیحاتی بکار رود. البته پسماند سوخت راکتور در حدود 0,6% پلوتونیوم 239 دارد که می تواند به طور مشروط برای تولید مهمات هسته ای بکار روند اما جداسازی این ایزوتوپ از ایزوتوپ های دیگر بسیار دشوارست و عملا ارزش نظامی آن را به صفر نزدیک می کند. به غیر از این طبق توافقات بعمل آمده از لحاظ فناوری کنترل سختی برای میله های سوختی تحویل شده از سوی روسیه و بازگشت پسماند سوخت نیز در نظر گرفته شده است. هرگونه تلاش برای جداسازی پلوتونیوم از محل نگهداری پسماندها در نیروگاه و یا خارج سازی میله های سوختی زودتر از موعد مقرر از راکتور فورا معلوم خواهد شد.
خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 1 شهریور ماه