![]() |
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||||||||
خوانندگان گرامی! شما می توانید نظرات خود درباره این مطلب را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند. برای نوشتن نظرات خود اینجا کلیک کنید محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» با ذکر منبع مجاز است
در حالی که کره شمالی بدون توجه به قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و بی اعتنا به تبعات اقدامات نابهنجار خود سومین بمب اتمی اش را آزمایش کرد، ایران نیز در اقدامی برای نشان دادن ناکارآمدی تحریم های بین المللی و یکجانبه، سانتریفیوژهای نسل جدیدش را در سایت های غنی سازی نطنز و فردو پیش از مذاکرات 26 فوریه با گروه "1+5" نصب کرد. اما سوال اصلی که ذهن بسیاری از ناظران را به خود مشغول کرده این است که تفاوت الگوی رفتاری این دو کشور در چیست؟ الگوی رفتاری ایران و کره شمالی از جهات بسیاری با یکدیگر مشابه و از بسیاری از جهات دیگر متفاوت است اما شاید مهم ترین نکته بارز در الگوی رفتاری آنها این باشد که کره شمالی بدون توجه به خواست جامعه جهانی به آزمایشات اتمی اش ادامه می دهد و حتی از آن برای تهدید همسایگان و دشمنانش بهره می گیرد اما ایران مُصرانه تاکید دارد که براساس فتوای- حکم مذهبی- آیت الله سیدعلی خامنه ای تسلیحات هسته ای و کشتار جمعی را حرام دانسته و بدنبال دستیابی به آن نیست؛ ادعایی که البته با عملکرد تهران تناقض هایی دارد.
تشابهات رفتاری ایران و کره شمالی ایران و کره شمالی علیرغم تفاوت عمده ایدئولوژیکی که با هم دارند- ایران کشوری اسلامی است که حاکمانش بر اساس شریعت حکومت می کنند ولی ایدئولوژی کره شمالی جوچه (خودکفایی) نام دارد که تلفیقی از مارکسیسم، لنینیسم و کمونیسم است- دوستان نزدیکی برای یکدیگر محسوب می شوند و روابط آنها بیش از آنکه اقتصادی، فرهنگی یا مردمی باشد، روابطی سیاسی، نظامی و استراتژیک است؛ این امر به گونه ای است که برخی کشورها مدعی هستند در آزمایش سوم هسته ای کره شمالی کارشناسان ایرانی حضور داشته اند. رهبران ایران و کره شمالی بدون توجه به تبعات تحریمهای بین المللی علیه کشورهایشان و آسیبی که شهروندان عادی به طور نمونه از تحریم های دارویی و نقل و انتقالات مالی می برند، به فعالیت های خود ادامه می دهند. هر دو کشور با زیر پاگذاشتن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد به برنامه های هسته ای جاه طلبانه شان می پردازند و قدرت های بزرگ و برخی از همسایگانشان را "دشمن" خطاب می کنند. هر دو کشور برای توقف برنامه های هسته ای شان از قدرت های بزرگ امتیازات باورنکردنی طلب می کنند و در ازای آن قصد دارند به مردمشان القاء کنند که این "دشمنان خارجی" هستند که به آنها نیاز دارند و آنها علیرغم تمام عقب افتادگی های تکنولوژیک و اقتصادی به طرف مقابل نیازی ندارند. هر دو کشور داشتن برنامه هسته ای، فن آوری موشک های بالستیک و ارسال ماهواره به فضا را "حقوق طبیعی و مسلم" خود قلمداد می کنند و این در حالی است که اقدامات آنها بیش از آنکه در خدمت منافع ملی شان باشد، تحریک کننده و ناقض قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل است.
تفاوت تهران و پیونگ یانگ چیست؟ ایران کشوری ثروتمند و متکی بر درآمدهای نفتی است و بر یکی از مهم ترین مناطق استراتژیک جهان حاکم است. ایران علاوه بر دانش هسته ای در چند علم جدید دیگر از جمله نانوتکنولوژی، صنایع موشکی، سلول های بنیادین، داروسازی و فضا سرمایه گذاری کرده و حتی به موفقیت های خوبی در این علوم دست یافته است اما کره شمالی کشوری فقیر است که بیشتر بر تجارت طلا و الماس و تولید محصولات کشاورزی تمرکز داشته و براساس آمار سازمان ملل متحد بیش از سه میلیون نفر از مردم کشورش در شرایط نامناسب غذایی و دارویی به سر می برند. ایران علیرغم 18 سال پنهانکاری درباره تاریخچه فعالیت های هسته ای اش، بارها اعلام کرده بدنبال ساخت بمب هسته ای نیست و برای تولید برق و رادیودارو این فعالیت ها را دنبال می کند. کارشناسان و تحلیلگران اعتقاد دارند ایران به مانند ژاپن، آلمان و برزیل نوعی از برنامه هسته ای شدن را دنبال می کند که به تمامی کشورهای جهان نشان دهد علیرغم توانایی ساخت بمب های هسته ای دست به این اقدام نمی زند ولی اگر حمله ای نظامی به آن صورت بگیرد یا با تهدیدی جدی مواجه شود، می تواند در کوتاه ترین زمان ممکن بمبی را ساخته و آزمایش کند. ایران علیرغم اعمال برخی محدودیت ها در مسیر بازرسی از تاسیسات اتمی اش، عضو معاهده عدم اشاعه تسلیحات هسته ای است و شعار "جهان عاری از تسلیحات هسته ای" سر می دهد. البته ایران نیز به اندازه ای به هسته ای شدن و تبدیل شدن به قدرتی منطقه ای متعهد است که ریسک تحریم های فلج کننده و احتمال مداخله نظامی خارجی را به جان خریده است. در عوض کره شمالی از الگوی جنگ سردگونه برای بازدارندگی نظامی در برابر "دشمنان" استفاده می کند و هر تهدید و تحریم را با آزمایشی هسته ای و موشکی پاسخ می گوید. پیونگ یانگ در سال 2003 از معاهده NPT خارج شد و پس از آن در سال های 2006 و 2009 به آزمایش بمب های هسته ای در مقیاس کوچک دست زد. کره شمالی ابایی از تهدید کشورهای دیگر به ویژه کره جنوبی و آمریکا برای استفاده از بمب های هسته ای اش ندارد ولی می گوید "صلح طلب" است. البته تحلیلگران اعتقاد دارند آزمایش سومین بمب اتم توسط کره شمالی با سه هدف اعلام استقلال از چین به عنوان بزرگترین حامی این کشور، ارسال پیام برای رییس جمهور جدید کره جنوبی و دادن روحیه به مردم و ارتش این کشور بوده است. به هر حال نخبگان حاکم در این دو کشور می توانند به جای دست زدن به اقدامات تحریک کننده، به همکاری با جامعه بین المللی روی آورده و آینده ای بهتر برای شهروندانشان انتخاب کنند.
خبرگزاری «ریانووستی» روسیه، 8 اسفند اخبار مرتبط
آلبوم های تصاویر
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() | ||
![]() |
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود
|