11:00
8/12/1392
make as homepage  add to favourites
Rambler's Top100

اولین نیروگاه اتمی ایران: گذر از لبه تیغ- قسمت دوم

14:20 | 1389 / 06 / 02

 

خوانندگان گرامی!

شما می توانید نظرات خود درباره این مقاله را برای ما ارسال کنید، بهترین و جالب ترین نظرات همه روزه در بخش نامه های شما منتشر می شوند.

برای نوشتن نظرات خود  اینجا کلیک کنید

محتوای مطالب منتشره می تواند مغایر با مواضع «ریا نووستی» باشد

استفاده از مطالب خبرگزاری «ریا نووستی» تنها با ذکر منبع مجاز است

"کنستانتین باگدانوف" در مقاله ای که برای خبرگزاری «ریا نووستی» نوشت، به آغاز راه اندازی فیزیکی نیروگاه اتمی بوشهر اشاره می کند. به اعتقاد وی، عملیات احداث این نیروگاه در شرایط سیاست خارجی بسیار دشواری به اتمام رسید.

ادامه قسمت قبل...

باگدانوف در بخش دیگری از مقاله خود تاکید می کند، به جرات می توان گفت که نیروگاه اتمی بوشهر و مرکز غنی سازی اورانیوم در نطنز که به طور بالقوه می توان در آن اورانیوم نظامی تهیه کرد، دو جهت کاملا متفاوت برنامه هسته ای ایران هستند و باید بطور مجزا بررسی شوند. از سوی دیگر این نظریه که روند کنترل شده تحویل سوخت تازه و بازگرداندن پسماند آن ممکن است که بلندپروازی های ایران را فروکش کرده و باعث توقف غنی سازی اورانیوم شود نیز مردود است. چرا که سانتریفیوژهای نطنز صراحتا برای آن ساخته نشده اند که سوخت انرژی هسته ای آینده ایران را تامین کنند.

به اعتقاد نگارنده، تمایل تهران به راکتورهای آب سنگین ساخت داخل نیز در همین راستا بررسی می شود. دورنمای تولید انرژی از آنها کاملا تردید برانگیز است اما در عوض این راکتورهای برای تولید پلوتونیوم نظامی بسیار راحت هستند. به غیر از این، چنین راکتورهایی اجازه می دهند که از کاست های سوختی به طور مستقیم سوء استفاده کرد که به نوبه خود برای کار با بازرسان بین المللی بسیار مناسب می نماید چرا که آنها موظف نیستند همه آنچه را که در مرکز رخ می دهد، مشاهده کنند.

وی می نویسد، برنامه هسته ای ایران بیشتر ماهیت دفاعی داشته و با این مسئله نیز هیچ کاری نمی توان کرد. نظریه (فتوای) آیت الله خمینی (ره) در خصوص مجاز نبودن استفاده از سلاح کشتار جمعی بر اساس مبانی اسلامی فعلا رسما و علنا رد نشده اما در حال حاضر بر روی فرموله بندی آن تلاش هایی انجام می شود. که البته اینجا دیدگاه های رجال لیبرال و اصول گرای ایرانی بر هم منطبق است.

در این شرایط برای روسیه راهی باقی نمانده بود جز اینکه علنا از دولت احمدی نژاد فاصله گیرد. این مسئله نیز در بهار سال 2010  در چارچوب پیشرفت در مذاکرات کاهش تسلیحات تهاجمی با آمریکا صورت گرفت. پس از آن روسیه به قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل متحد رای مثبت داد.

نگانده تصریح می کند، البته محکوم کردن صریح برنامه نظامی هسته ای ایران را باید با تمایل اصولی به ثمر رساندن پروژه نیروگاه اتمی بوشهر مانوس کرد که فقط طرحی تجاری برای "روس اتم" بشمار نمی آید.  مسکو با شکست مقاومت واشنگتن پیامی واضح وصریح می فرستد: روسیه خواستار انتقال قابل کنترل فناوری های انرژی اتمی صلح آمیز به کشورهای ثالث است. روسیه در بوشهر این مطلب را تاکید می کند که آماده احداث راکتورهای آب سبک "صلح آمیز" برای کلیه طرفین ذینفع است.

باگدانوف در جمع بندی مقاله خود تاکید می کند، چنین رفتار دوجانبه ای به ویژه در حاشیه عدم تمایل جامعه برای درک تفاوت در مسائل حساسی مانند ارتباط انرژی اتمی صلح آمیز و نظامی ممکن است که لطمات شدیدی به چهره روسیه وارد آورد. اما اگر روسیه بخواهد از بن بست هسته ای ایران نتایج مثبتی کسب کند گزینه دیگری جز "گذر بر لبه تیغ" ندارد و با این حال استقلال مواضع خود را در بازار انرژی اتمی صلح آمیز جهان مستحکم نماید.

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 2 شهریورماه


ارسال خبر  بازگشت به صفحه اصلی 
  امکانات
  Рейтинг@Mail.ru   Rambler's Top100  
برخی از مطالب به افراد کمتر از 18 سال توصیه نمی شود